Bölümler
Kategoriler (Hepsi)ÇOCUĞUNUZ YEMİYOR MU?
Bu problem, çoğu çocuğun eziyeti ve annelerin en büyük sıkıntısıdır. Aslına bakarsanız çalışan bir anne olarak yakındığım ve hayıflandığı tek konu budur. Herşeyi yapmaya razıyım ama bana kızımla yemek mücadelesi içinde geçen bir yarım saat inanılmaz eziyet geliyor. Aslında yanlış tanımladım, eziyet değilde, her yemek savaşından yenik çıkmak acaip incitiyor beni. 4 yaşında parmak kadar çocuğa nasıl olurda söz geçiremem işte bunu anlamıyorum. Kaşıktaki bir damlacık çorbayı ağzına çaktırmadan dökebilmek için sarf ettiğim abuk sabuk cümleleri, patronumla yaptığım konuşmaları, hava durumunu, köprüdeki her akşam yaşanan kargaşı anlatıp kendimce dikkatini dağıtıyorum. Tam "hah işte ağzını açıyor" derken, haince, mavi gözlerini benim ümitsiz bakışlarıma dikipte "bir dakika demetciğim sıkıştırma" cümlesi başımı duvarlara vura vura ağlamak hissini uyandırıyor. Tüylerimi diken diken eden, en kızdığım soruda, (36 dairelik sitedeki her kadının sorduğu) "sizinkisi boyuna vermiş, pek yemiyor galiba"
"Yoo aslında çok yemek istiyor, ama açlıktan bayıltana kadar vermiyorum, sadistim ya.." diye mırıldanıyorum kendi kendime. Hemde suratımın tam ortasına oturttuğum garip bir gülümsemenin eşliğinde. Yemiyor kardeşim ne yapayım. Burnunu sıkıpta zorla mı sokayım o minicik ağzına. Ama o kadar güçlü, ve inat ki (bana mı çekmiş ne..!), nefessiz kalmayı, elimdeki lokmayı yememeye tercih ediyor. Eğer bana "neden bu kadar sıska bu çocuk" diye soruyorlarsa ve ben gözümden burnumdan ve kulaklarımdan ateş çıkartıyorsam, "Bu çocuk yemiyor, çok ekonomik" cümlesine asılıyorum hemen. Bu cevap, aslında benim kızgınlığımın doruğunda olduğumun en belirgin işareti. Çocuğa sevmediği yiyecekleri konusunda asla baskı yapmayın diyor uzmanlar. Ancak hal böyle olunca ortada çocuğun sevdiği 2-3 çeşit yiyecekten fazlası kalmıyor. Ah sevgili uzmanlar, demesi kolayda, sizinde bildiğiniz gibi her işin pratikle teoriği birbirinden çok farklıdır. Gelinde siz yedirin o zaman. Gün içersinde çocuklara yedirilmek üzere 3 çeşit yiyeceğin olması gerektiği ve sofraya bizimle beraber 2 yaşından itibaren oturabileceği konusu da uzmanların hemfikir olduğu konular arasında. Bizim 3'lü başladığımız her yemek mutlaka tekli olarak sona eriyor. (İlkin Doğa terkediyor masayı, gayet ukala ve kendinden emin bir tavırla. Sonra ya ben bağırmaktan ve sinirden kapanan iştahla ve elimdeki kaşığı son bir ümitle kızıma yedirebileceğim umuduyla arkasından gidiyorum, ya da sevgili babamız arkasından koşup masaya getirmek için diller döküyor. Ama genelde kalkan ilk kişi Doğa, masada kalan son kişi ise babamız. Ben ise arada heba olup gidiyorum)
Öğünlerde yağ, protein ve karbonhidrat dengesinin mutlaka ayarlanması gerekiyor. Bunun yanı sıra alınması gereken vitaminlerde unutulmamalı. Çocuk menüleri öyle gözümüzde büyütüldüğü kadar zor değil. Üsteki yazdıklarımla ne kadar büyük çelişki var değilmi. Aslında emin olunki, açık gönüllülükle itiraf ediyorum ki benim her öğünde yaşadıklarım yukardakiler, ama ben akıllı uslu ve mantıklı bir anne ve yetişkin olarak bunları yapmalıyım diye düşünüyorum.
Her çocuk çorbayı seviyor. Eğer o gün çorbadan başka bir şey yemeyecekse çorbayı özellikle de kırmızı mercimek çorbasını daha ağır kıvamda yapıp, tok tutmasını sağlayabilirsiniz. Yapacağımız haftalık yemek listeleri ile işimizi kolaylaştırmak elbette mümkün. Bir hafta sonu yapacağınız köfteleri, çocuğunuzun yiyeceği kadarını, mesela 5 adetini alüminyum folyolara sararak haftalık stokunuzu yapabilirsiniz. Yine bolca yaptığınız sulu köftenin köftelerini 2-3 yemeklik ayrı gruplar halinde buzluğunuzda tutabilirsiniz. Hafta sonunda alıp temizleyip, dondurucuda beklettiğiniz ıspanak hızır gibi yetişecektir. (Ciddi söylüyorum ben bunları yapıyorum ama kocamla ben yiyoruz. Yemesi gereken küçük hanım sadece tadına bakıyor). Bunlar elbette çalışan anneler için pratik seçenekler. Yapacağınız sebze çorbası ile, yemek konusunda seçici ve tutucu davranan minik yavrunuza o farkına varmadan bir çok farklı sebzeyi ve besini aynı anda verebilirsiniz. Hiç düşündünüz mü bir mercimek çorbasının içinde neler atılıyor. Kırmızı mercimek, pirinç, havuç, soğan, patates, bunlara ek olarak ta ıspanak, kereviz, bezelye. Ispanak yemesini sevmiyorsa, börek olarak deneyin, ya da çorbanın içinde verebilirsiniz. Ya da kendinizi paralamak yerine büyümesini bekleyebilirsiniz!!
***
Ben size benim listemi yazıyorum tabi bu değişik ve çocuğunuz severek yediği favori yemekleri ile onlarca kez düzenlenebilir. Böyle bir listeyi hazırlamak çalışan anneler için çok büyük bir rahatlık. Bir kere ne yapacağım stresini ortadan kaldırıyor ve 2-3 gün önceden ne yapacağınızı bilmenin verdiği rahatlıkla malzemenizi de elinizin altında tutabiliyorsunuz. Akşamüstlerini de kek ve yapacağınız diğer tatlı pastalar ve kurabiyeler ile halledebilirsiniz. Meyvede sorun olduğunu sanmıyorum zira bütün çocukların sevdiği birkaç meyve çeşidi mutlaka vardır diye düşünüyorum.
Çocuğu yedirmenin bir dolu seçeneği var. Tabağını büyük ve geniş servis tabaklarından seçerek, yemeğin içinde daha az görünmesini sağlayabilirsiniz. Tabağın içindeki yemekleri süsleyip, şekillendirebilirsiniz. (tıpkı benim yazımın arasına yerleştirdiğim fotoğraflar gibi...Bunu yabana atmayın çünkü bu ispatlanmış bir psikolojik eylem) Yemek sunumlarını eğlenceli şekle sokabiliriniz. Yemek sonlarında sevdiği şeylerle (çikolata, dondurma veya beraber sulu boya yapma, küveti köpükle ve diğer oyuncaklarla doldurma, vs, vs) ödüllendirebilirsiniz. Renkli tabak ve çocuk çatal-kaşıklarından alabilirsiniz. (ben hepsini yaptım ama yinede yemiyor, ama bu sizin umudunuzu kırmasın!!) Kendi başına yemesine size vereceği sıkıntıları çok fazla umursamayarak izin vermelisiniz. Kaşığı ağzına isabet ettiremeyip masa örtüsüne ve üzerine hatta halı ve sandalyenize döktüğünde sinirlenmemelisiniz. Bunlarının önlemini almak sizin göreviniz. Onun yediği taraftaki duvarı şeffaf naylon ile kaplayıp, lekelendiğinde üzülmeyeceğiniz başka bir masa örtüsü ve yere serilecek sofra bezi ile bazı sıkıcı durumları bertaraf edebiliriz. Asla "önce ben yiyeyim, sonra rahat rahat ona yediririm"i katiyyen yapmamalısınız. Bu koşul, ancak evde başka bir kardeş veya arkadaşı varken yapılması gereken bir yöntem olmalıdır. Çünkü evin bir bireyi olduğunu her durumda hissetmeli. Yemek yerken ve sofrada iken onunla konuşmalı anlamasa da işte yaptıklarınızdan veya hayalı işlerden bahsetmelisiniz. Bunları yaparken elbette çocuğun yaşını, korkularını, hoşlandıklarını göz önünde bulundurmalısınız
***
Yardımcı olması açısından benim 1 haftalık listemi veriyorum:
 | Pazartesi Öğle: Sulu köfte, makarna Akşam: Havuçlu bezelye, pilav, ızgara köfte. |
| Salı Öğle: Sulu Köfte, muhallebi Akşam: Biftek ve pilav |
| Çarşamba Öğle: İçli mantı, yoğurt, ızgara köfte Akşam: Biftek, pilav |
| Perşembe Öğle: Mercimek çorbası, zeytinyağlı fasulye, ızgara köfte Akşam: İçli mantı (veya makarna), yoğurt |
| Cuma Öğle: Ispanak, yoğurt, üzüm Akşam: Balık, mercimek çorbası |
| Cumartesi Öğle: Kıymalı makarna, salata Akşam: Ispanak, yoğurt, makarna |
| Pazar Öğle: Börek, sebze çorbası, muhallebi Akşam: Sebze çorbası, makarna, ızgara köfte |
Haa, bir çözüm daha var, annelerimizin dediği gibi, üstüne düşmeyin, acıkır, burnu sürtülür o zaman kurt gibi yer. Ne dersiniz. Hangisi size uygun. Sabrınız varsa üsteki yazdıklarımı deneyin. "Yok ben gelemem öyle sıkıntıya, zaten canım burnumda" derseniz bırakın burnu sürtülsün....??!!