selam arkadaşlar,
bi çok arkadaşımın hayatımdan endişe ettiğini görünce yaşamaya devam ettiğimi duyurayım dedim
efenim, uzmanlık sınavımı alnımın akıyla atlattıktan sonra (şükürler olsun pozitif enerjiler için öpücükler ) hastanemde uzman nöbetçisi olarak bulunmaktayım şu an..
her ıbıdık zıbıdık için tarafım arandığından yine de ara ara girip çıkmaya çalışacağım eski günlerin anısına
hayatımda pek bişi değişmedi. rahatladım tabii ama mecburi hizmet bi de öncesinde yan dal sınavı denen basamaklarla aynı heyecan fırtınası devam etmekte..
bu arada hastanem için becermeye uğraştığımız mobil eeg alımı benim için tam bir hayalkırıklığı oldu... almanyadan bir arkadaşımızın abisi ( serpil_ çok öperim seni) vasıtası ile türk-alman doktorlar derneği yardımı kabul etti. ama bekleme evresindeyiz yine.. olsun, umut devam ediyor en azından..
adoşko dobroşko kreş sendromundan kurtuldu, hastalıkları atlattık..keçi gibi koşuşturup vıdır vıdır konuşmakta..
numan büyüdü.. hala yaşıyor ve hala uysal, garip bi hayvancaaz o da yazık..
tombik koca hala tombik..
şimdilik bu kadar..
yine gelirim..
öpie...
http://www.annecocuk.com/modules/new...=98238&forum=3