Bunca
zaman bana anlatmaya çalıştığını,
kendimi bulduğumda
anladım
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu
varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde
anladım
Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş
hayat,okuyarak,dinleyerek değil....
Bildiklerini bana neden
anlatmadığını,anladım...
Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün
kayıpmış,
Aşk peşinde neden yalınayak koştuğunu
anladım...
Acı doruğa ulaştığından gözyaşı
gelmezmiş gözlerden,
Neden hiç ağlamadığını
anladım..
Ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla
ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı kahkahaya
çevirdiğinde anladım...
Bir insanı herhangi biri
kırabilir
ama birtek en çok sevdiği
acıtabilirmiş,
Çok acıttığında
anladım...
Fakat,hakedermiş sevilen onun için
dökülen her damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler
terkettiğinde anladım...
Yalan söylememek değil,gerçeği
gizlememekmiş marifet,
yüreğini elime koyduğunda
anladım..
'Sana ihtiyacım var,gel ! '
diyebilmekmiş güçlü olmak
Sana 'git' dediğimde
anladım..
Biri sana 'git' dediğinde 'Kalmak
istiyorum'diyebilmekmiş sevmek,
Git dediklerinde gittiğimde
anladım
Sana sevgim şımarık bi çocukmuş,
Her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında
anladım...
Özür dilemek değil,'affet beni' diye
haykırmak istemekmiş pişman olmak,
Gerçekten pişman olduğumda
anladım....
Ve gurur,kaybedenlerin,acizlerin
maskesiymiş,
Sevgi dolu yüreklerin gururu
olmazmış
Yüreğimde sevği bulduğumda
anladım...
Ölürcesini seven,beklemez sadece umut
edermiş bir gün affedilmeyi,
Beni affetmeni ölürcesine istediğimde
anladım....
Sevgi emekmiş,
EMEK İSE VAZGEÇMEYECEK
KADAR,AMA ÖZGÜR BIRAKACAK KADAR SEVMEKMİŞ