nuray_ilbars yazdı:
bir çocukluguma gitmek isterim, bir gencliğime..
simdilerde her yasımın okuldaki nurayıyla karsılasmak istegindeyim hep..
lise arkadaslarımın adlarını hatırlamaya calısıyorum.. ama maalesef biri bile gelmiyor
ismini hatırlasam soyadı yok..
ankara atatürk lisesinden mezun oldum ben..
lisemin web sayfasını buldum.. mezunlar da var ama kaydolanların isimleri var sadece..
hic tanıdık isim goremedim..
o zamanlara gidesim var.. konusasım, bulasım..
okulun fotograflarına baktım.. gözlerim doldu..
nasıl istedim orada olmayı..
öğrenci olmayı..
okul çıkışlarını, tenefüsleri..
arkadaslıkları.. kolkola tenefuste dolasmaları..
okul cıkısı pastaneye gidip dondurma ve pasta yemeleri..
ben parlak bir öğrenci değildim..
tembel değildim, hep bir ya da iki 4 gelirdi karneme..
geri kalanı 5 olurdu ama yani sınıfın en zekisi degildim...
ama sınıfta varlıgımı gosterirdim, katılımcıydım..
her dönemin en tanınanı, bilineniydim hatta tercih edileni..
sosyal anlamda parlaktım..
etrafımda arkadaslarım olurdu hep..
karnım acsa ve param yoksa, sınıfın ortasında "bugun bana kim simit ısmarlayacak" diye bagıracak kadar özgüvenliydim ve kredim vardı arkadaslarımda..
öğretmenlerim icin de farklıydım hep..
sorumluluklarımı bilirdim.
tiyatro, koro, flüt, ne varsa mutlaka birinden birinde olurdum.. birkacında birden hatta..
populer olmak güzeldi
simdilerde ipekcigimi gözlüyorum.. onunla birlikte yasıyorum sanki ogrenciliği.. arkadaslarından sözetmesi, öğretmenleriyle ilişkileri, dersleri vs.. okula dair hersey zaman zaman ögrencilik yıllarıma ozlemimi deprestiriyor..
okulumun fotograflarından birinde cocuklar bahcede fotograf cektirmis..
onlardan biri olmayı ne cok istedim!
ne şanslılar! bir de farkında olsalar...
ankara atatürk lisesi