Gün olur alır başımı giderim

[harry_potter]

İlk üye oluşum 06/2003. O zamanlarda da alıp başımı gitme isteğim vardı, şimdilerde de nüksetti.

Değişik insanlar, değişik yaşam tarzları görme isteğim, hep nükseder.

Hani uzunyol yolculuğunu otobüsle yaparsınız da, otobüslerin asla durmadığı şehirlerden geçerken ışıklarını gördüğünüz evlerin içlerindeki yaşamları merak edersiniz ya.

Sizin olmadığınız yaşanıyor oralarda...

Ya tanımadığınız duygular varsa, mesela annekız her akşam yemekten sonra şarkı söyleyerek topluyorsa masayı, ya babaoğul her yemekten sonra konuşmak için yürüyüşe çıkıyorsa...

Alıp başımı gidesim var, var olduğum yaşamı %100 kabullenip sevmişken hem de...

[cimen]

Hepimiz zamanla düşünmüşürdür sanırım bunu. ama gidipte dönmemek, dönüpte bulmamak var.

[Aysel]

mevsimsel bi duygumuki acep, bugünlerde benimde" günolur başımı alır giderim" şarkısı tuturmuş yüreğim ..ah bir yol bulsam nasılda koşarım ama yollar kapalı işte

[cüneyt]

Ah Burçin o bende hep var fakat zincirlerimi kıramadım bir türlü.

[NAZLI_NAZLI_]

İnsanı bağlayan sevgi ve saygı zinciriyse kırmak çoook zor

[SeL@y]

harry_potter yazdı:
...
Değişik insanlar, değişik yaşam tarzları görme isteğim, hep nükseder.

...

Bu istek ben de hep var,kisa sureli de olsa gidip gormek,dusuncesi bile beni heyecanlandirir.

Universitedeyken,ne zaman istesem,sirt cantami alip terminale gider,kafami kaldirip kalkan otobuslere bakar,birini secer giderdim.
2 gun bile yeterdi.
O evlerin isiklarini izler,ayni hisse kapilirim hep.
Hala cuzdanimda o eskimis,yirtilmis haritalarim durur,bantlanmis haliyle.

[Ruhan_Özgesu]

o kadar severimki uzun yolculukta helede akşamsa evlerin ışıklarına bakıp seneryolar yazmayı kendimi o evlerde bir yerlere koymayı benimde dönem dönem alıp başımı gidesim geliyor ama çözümü olmayan bağlarla bağlanmışız şimdi ha deyince gidemiyoruz bekarken giderdimde şimdi sadece yolculuklarımı iç dünyamda yapıyorum

[harry_potter]

Bir atlas alın şimdi elinize, evirin-çevirin.

Gözlerinizi kapayın ve parmağınızla dokunun. Dokunduğunuz yer bir içsavaşın olduğu yer de olabilir, çocuklarını silahlardan kaçırmaya çalışan bir babanın yanına düştünüz belki.

Belki elinde içkisi avare avare dolaşan, şen kahkahalar atan bir kadının yanına.

Kraliyet ailesinin yanına düşmüş de olabilirsiniz. Tacı kime bırakacağına bir türlü karar veremeyen, çünkü büyük oğlundan yana umutsuz bir baba.

Babaannesinin tırnaklarını kesen bir torunun yanına da düşmüş olabilirsiniz, sıcaktan kavrulmuş tarlasına ne yapması gerektiğini düşünen birinin yanına da.

Belki de bir şöhretin yanına düştünüz. Tam da magazincilerden kaçmaya çalışırken...

Bir öğretmenin yanına da düşebilirsiniz. Öğrettiği harfi bir türlü anlamayan öğrencisini nasıl derse çekebileceğini düşünürken kara kara.

Ya da dünyanın paralarını elinde tutan büyük bir gücün tam karşısındaki koltuğa düştünüz. Hangi ülkeyi nasıl karıştıracağını düşünürken buldunuz hem de.

Ben hergün birbaşkasının yanına düşmek istiyorum. Hepsini yaşamak, uzun uzadıya değil ama onları anlayabilecek kadar.

El sıkışıp eyvallah diyebilecek kadar...

[Ebruli&Ebru]

Burçin,
Bende çok severim o uzun yol otobüs yolculuklarını.
Harem'den geçerken aklıma gelir, atla bir otobüse git, ordan başka yere, ordan başka yere.
İstanbul farklı, İstanbul güzel, İstanbul yorucu, İstanbul vazgeçilmezim. Hayatım hep burda geçti ama hep merak etmişimdir, başka yerleri, şehirleri, yaşantıları...
Rahmetli Babamla konuşurduk çoook eskiden. Bir karavan alalım ve yola çıkalım, istediğimiz yerde durup, bir süre kalıp, paramız biterse çalışıp, sonra tekrar devam edelim, Türkiye'nin her yerini dolaşalım.
Canım babam 40 lı yaşlarında idi o zaman, demek hayatın sorgulandığı dönemlerde bunlar düşünülüyormuş.Sonra babam gitti ama bizi alamadı.
Bende şimdi o yaşlara geliyorum ve bende çocuklarımı alıp, her yeri dolaşmak, koklamak, yaşamak istiyorum ama bağlı eller ve kollar.
Maddi imkanlar, işler, okullar, ertelenen hayatlar...

Ebru

[harry_potter]

ertelenen hayatlar...

kırılamayan zincirler...

Gençken insan kendini ne hızlı bağlıyor zincirlere ve hayatlarını ne rahat erteliyor değil mi Ebru?

Çok şükür ki ben şanslıyım. Eşim bu duygularımı paylaşan bir insan.

denedik hala denemeye devam ediyoruz...