Daha öncelerden yapmacık bulduğum Gülben Ergen son birkaç senedir her yönüyle (evlat,eş,anne,sanatçı) taktir ettiğim bir kişilik oldu.Hayata bakış açısı, ahlaklı ve erdemli yaşantısı , kibar ve sevecen tavırları ile gerçekten topluma örnek bir sanatçı kimliğini kazandı benim gözümde.Umarım çizgisini hiç bozmaz.
Bu arada yazılarıda çok hoş, kalemi güçlü mü? İyi bir yazar mı? onu bilemem çünkü bu konuda otorite değilim ama
beni çoğu zaman duygulandırıyor.Belki 15 gün sonra doğum yapacağım için ve Nasipse anneliği ilk defa tadacağım için bu kadar etkilendim bilemiyorum tabi . Ama her ne olursa olsun yine de hoş.
Mavi bir dünyanın içinde nefes alıyorum.. Nefes alırken o kadar hayretler ediyorum ki dua etmekten, sürekli şükretmekten başka yolum yok... Yoksa gözyaşım dinmiyor zaten...
Dünya üzerindeki tüm annelerden biriyim ben artık... "Hele bir anne ol da gör" dedikleri günler geldi işte...
18 Ocak 2007 doğumluyum ben...
Sabaha karşı 04:30’da beni uykumdan uyandıran olağanüstü duygu, 9 aydır iç içe yaşadığımız yolculuğun son saatleriydi... 8 saat sürdü büyük mücadele, kavuşabilmenin dualı mücadelesi... Niçin sezeryan olmadın diyenlerle doluydu heryer, ben istedim hissetmeyi an be an, ayık olmayı, yaşamayı, acıysa adı...acımayı...
Yeter ki hissetmeyi istedim.. ve hissettim 13:45’de ağlamaktan şişmiş gözlerim oğlumu gördü..
Sol omzum kutsal oldu, her yer mis koktu..
Sonra odamız sevdiklerimizle doldu doldu doldu... Telefonlar, mesajlar, büyüdükçe büyüyen ormanlarımız oldu sizin sayenizde.. Diktiğiniz fidanlar isim isim elime geliyor.. Minnettarım size.. İleride o ormanları gezerken gene yazacağım size
Annem öyle dualarla yolculadı ki beni sedyede ameliyathaneye doğru ilerlerken...
Mustafa’m elimi öyle sıkı tuttu ki, sevginin gücünü bana öyle gerçek hissettirdi ki...
Doktorum Süreyya Menteş o kadar titiz ve şefkatliydi ki..
Ve
Hemşire Ayşe Önel hakkını ödeyemeyeceğim kadar yardımcıydı bana
Aile dostumuz Hüseyin Nazlıkul canını dişine takarak tecrübelerini aktardı,
Metropolitan Hastanesi neznindeki herkes yüreğiyle destek oldular bize..
Ve
Aşağıda saatlerce bekleyen, saygılı sevgili, basından bir dolu kalabalık muhabir ve kameraman arkadaşlarım
ve
Yüzünü görmediğim ama duarını kesinlikle hissettiğim Türkiye’nin her yerinden yıllardır dağ gibi sırtımı yasladığım sevenlerim...
Teşekkürü bıraktım ben...
Minnettarım...
Mutluyum..
Anneyim..
Sevgiyim..
Aşksın seeen cansın seeen Uykusuzluğum bu yüzdeeeeenn
Gülben Ergen Erdoğan
Kaynak:www.gulbenergen.com
Alıntı Yaparak Cevapla
