acik acik soyleyecegim ben hirsli anne babalari sevmiyorum,cocuklarina durmaksizin birseyler ogretmeye calisan,onlari surekli diger yasitlariyla karsilastiran ve hatta bu yolda cocugunun ruh dengesini alt ust eden anne babalara sinir oluyorum.
Emre dogdugundan bu yana ona mumkun oldugunca duzenli bir hayat ve elbette sevgi dolu bir iliskiden otesini vermek gibi bir cabam olmadi.
Erkenden konussun,erkenden yurusun,erkenden puzzle yapsin,halkalari dizssin,dogru sekli dogru delikten iceri atsin gibi seylere hic kafayi takmadim.
Mutlulugu hep oncelikli oldu.
Bunun disinda belli aliskanliklari edinmesi icin iyi ornek teskil etmeye calistim olabildigince.
Onu hic kasmadim ,kendimi de.
Fakat cevremde aksi orneklerde azimsanmayacak kadar cok.
Uzuluyorum o bebeklere,cocuklara.
Nedir yani harfleri erkenden ogrenince prof falan mi oacak bu cocuklar..ilgisi yok.
cok sacma ve sagliksiz buluyorum bbu tip davranislari.
Hatta ciddi sinir yapiyor annesinin babasinin onunde kivranan cocuklari gormek
niye yapar insanlar bunu
siz nasilsiniz cocugunuza karsi,oyunlarda basarili olmasi cok mu onemli?