Arkadaşın çabucak iyileşsin.Seninle nefis kahkahalar atsın yine.Şifa diliyorum
ne güzel yazmışsın özgür.. bazen kaçıp gidip saklanasım geliyor doğduğum yere.. ama oranın da artık doğduğum yer olmadığı görüp ortada kalıyorum
yazını okuyunca,'doğdukları yerde ölenler' geldi aklıma.. belki de doğduğumuz yerde olmadığımız için bu özlem içimizde.. tozlu taşlı yollarda attığımız her adım... soluduğumuz hava.. bir karpuzu koysak içi su dolu kuyuya, karpuzu çatlatacak kadar soğuk, bir o kadar da içimizi yakacak suyu.. yanağımızı okşayan rüzgarı.. bir dost merhabası... dinlenmek biraz soluklanmak için sırtımızı dayadığımız kerpiç duvarı... ve teknolojinin istilasını uğramamış...teknolojinin fethetmediği.. duru saf bir yerdi...doğduğumuz ama şuan orda olmadığımız yerdi... bir özlemdi... şimdi bir çocuğun gözlerinde, şehrin herhangi bir yerinde...o özlemi arıyoruz...gözlerini fethederek çocuğun....