bebek sonrası eşler arası ilişki

[pi]

Samimiyetle bir konu açmak istiyorum. Bu, bu günlerde kafama fazlaca takılan bir konu : bebek sonrası eşler arasındaki ilişki.

Önceleri bebeklerle yoğun uğraş nedeniyle farkına varamıyordum ancak bebişler büyüdükçe eşimle daha az diyemeyeceğim hemen hemen hiçbirşeyi paylaşmaz olduğumuzu, birlikte biryerlere çıksak dahi (kızlar yanımızda tabi ki) birbirimize dönüp iki laf etmediğimizi farkettim. Bu konuyu eşimle konuştum ve bana söylediği "siz kadınlar kafanızda hep birşeyler kurarsınız". Malesef benim gözlemimi kendisine yapılmış bir eleştiri olarak algıladığı cevabından anlaşılıyordu. Oysa ki asıl iletişimin kopmasına neden olan bendim bence. Kızlarımla birlikteyken eşimle hiç ilgilenmiyorum. Varsa yoksa bebişler ve onlarla oynamak, yuvarlanmak, beslemek, uyutmak vs vs. Eşim de tv seyrediyor sürekli.

Eşim durumu önemsemedi.

Bu konuyu özelimden örnek vererek açmak istemezdim. Benim gibi bebek öncesi eşiyle birçok şeyi paylaşıp tam anlamıyla ortak hayat yaşarken bebek sonrası koptuğunu, kendini biraz yalnız hisseden ve sorunu çözen var mı? Nasıl çözüldü? Yosa her derdin çaresi gibi zamana mı bırakmalıyım. Ya zaman fazla gerçer de bu alışkanlık haline gelirse nolacak???

[nazife]

Merhaba Emel,

Aslında bizim evde de durum pek farklı değil. Sabah kalkıp kızı anneannesine bırakıp çıkıncaya kızın kahvaltısı, üstü başı, bizim kahvaltımız derken sabahleyin doğru dürüst birşey konuşmadan işlerimize gidiyoruz. Akşam da yine aynı hara güre içinde uykuya dalıyoruz. Ben de aynı şeyleri eşimle konuşmaya çalışıyorum. Hatta o da beni uyardı. Kız olduğundan beri iletişimimiz azaldı diye. Hatta bunu enine boyuna konuşmaya karar verdik. Sonuçta kızla en çok ilgilenin ben olduğu ortaya çıktı. Benim eşimde eve geldikten sonra kızla oynayıp ilgileniyor ama o kadar. Yemesi, içmesi, uyuması hep benim üstümde. Tabi böyle olunca da hem evdeki işler hem de işyeri çok fazla yoruluyorum. İnan uykuya dalmayı dört gözle bekliyorum. Ayrıca anne olmanın bir sonucu mudur bu ama hayatımın birinci ve en önemli konusu kızım oldu. Kız olmadan önce eşim birinci sıradayken o şimdi gerilere düştü. İnan çözüm önerilerini bende bekliyorum. Sevgiyle kal

[ayısıgı]

merhaba emel hn.
ben bu konuda fazla bırsey dıyemıyecegım.
sadece esımle ayrı yasıyoruz.ve keske aynı evın ıcınde kopsaydık dıyorum.
keske bır aıle olsakta az sey paylassaydık dıyorum.
keske aynı evın ıcınde olsakta bebek yuzunden arasıra tartıssaydık dıyorum.
yanı bu konu benı astı..
baska yorum yapamıyorum..
sevgıler..

[pi]

işte mesele bu !! ben de kendimle konuşuyorum ama sorumluluk o kadar üzerimde ki anlamadan bir gün daha geçip gidiyor..n'apmalı ki..biraz önce tel açmıştım napıyorsun diye sordum "müşteri yok ben de kitap okuyorum" dedi. "aa ne kitabı?*" dedim..geçenlerde başlamıştım yarım kalmıştı dedi..hangi kitabı okuduğunu bile bilmiyorum bakar mısın eh eşim için asılsa sorun yok herşey yolunda..siz bari ikiniz de aynı fikirdeymişsiniz.

[pi]

2.mesaj nazifeye yazılmıştı..
ayışığı yine de tşk. bir an başka şeyler düşündürdün bana..sağol..inşallah senin dünyanda herşey bahsettiğin kadar da olsa yolunda girer..

[aylin_türkgil]

Bu öyle zannediyorum ki pek çoğumuzun ortak derdi. Ne yazık ki bu canavarlardan sonra evlilik eskisi gibi olmuyor. Bizim anlatacak bir tek çocuklarımız oluyor, babalarda televizyonlarıyla mutlu mesut yaşıyorlar. Senin birde ikizlerin olduğu için durum daha da zor. Ama emin ol bir süre sonra bazı şeyler yoluna girecektir. Mesela çocukların uyku saatini erkene alabilirsen senin ve eşinin yalnız kalabileceğiniz zamanlarınız olacaktır. Bebişleri bir saat bile bırakabileceğin bir yerin varsa arada bir yemeğe çıkabilirsiniz. Eşin için bence küçük zamanlar yarat. Kendini asla bırakma zaman herşeyi çözümler...

[cigdem_kocaman]

sevgili pi;

Bence de ortak bir konuya parmak bastın galiba :-x

Aslında bizim evde de durum sizinkinden çok farklı değil. Eşimle biribirimize uzak kaldığımızı ben de hissediyorum ve hatta geçenlerde Yiğit'i uyuttuktan sonra annemin zoruyla saat 23,45 de bir araba gezintisi için dışarı çıktık. İnanır mısın koca İstanbulda bu kadar uzun süre sonra dışarı çıkmışken gidecek bir yer aklımıza gelmedi ve arabayla dolaşıp durduk.

Niye böyle oluyor ben de sorguluyorum galiba bu şeye benziyor hani doğum sonrası bir dönem var ya, neye uğradığımızı şaşırdığımız dönem ama sonra işler yoluna giriyor. Bu da böyle bir şey gibi geliyor bana. Çocuklar büyüdükçe ve bizim onlara yardımla yaptırabildiğimiz veya direkt olarak yaptığımız şeyleri kendileri yapmaya başladıkça, biz de sanıyorum biraz daha rahat bir nefes alabileceğiz.

Gerçekten garip bir durum bu, eskiyi özlemekle birlikte, şimdiki durumda olmanın mutluluğunu beraber yaşamanında verdiği bir karmaşık ruh hali olsa gerek.

Ne dersiniz?

Çiğdem

[Saliha-Berat]

Herkese selam.Çok kötü bir yaraya parmak bastın bence herzaman olduğu gibi herşeylerle ilgilenen biz (çocuk,ev işleri,yemek,temizlik,ütü,etrafı toparlama vb...)buncaaaaaaa şeye rağmen yine kendimizi suçlu çıkardıkya vallahi helal olsun bize yine erkekler z.yağ gibi üste çıkıyorlar değilmi....Herşeyi onlar için yapıyoruz kendimizi bile unutuyoruz ama onları değil.N'olcek bizim bu halimiz ????????? cevap:BİLMİYORUM

[Ayşe Pınar Çetinkaya]

Emelcim, gerçekten haklısın çocukla birlikte çok şey değişiyor. ben yeni doğum yaptığım sıralarda caner 2-3 aylık olana kadar bu duruma çok üzülmüştüm ve psikolojim bozulmuştu. dışarı bile çıkmıyordum.oğuzla birlikte paylaştığımız birşey kalmamıştı. ama sonra herşey yavaş yavaş düzene girdi. sonra anladım k
i hala iki kişiymişiz gibi değil üç kişiymişiz gibi düşünüp davranmak gerek. şimdi üç kişi yemek yiyoruz geziyoruz uyuyoruz oynuyoruz..... tabiki caner olmadan önceki gibi değil ama çok güzel ve farklı boyutlarda yaşıyoruz birlikteliğimizi....bence ufaklıkları aynı kendin ve eşin gibi aileye ortak et düşüncende bebek gibi değil de büyük insan gibi göreceksin herşey değişecek...

sevgiyle kal.

[şahins_mom]

ayyy saliha valla çok hoş ve doğru bir saptama..sana katılıyorum tamamen...