Yurt Icindekilerin Gozuyle Yurt Disi

[Prenses]

Yurt Disindakilerin Gozuyle Yurt Disi
Yurt Icindekilerin gozuyle Yurt Ici
Yurt Disindakilerin gozuyle Yurt ici derken

Sanirim sirada yurt icindekilerin gozuyle yurt disi kaldi.
Bu konuda neler dusunuyorsunuz, tecrubeleriniz, gozlemleriniz, on yargilariniz yada size guzel gelen yada ters gelen seyler var mi?

Hic yurt disina cikmamis olanlar da filmlerden yada duyduklarindan goruslerini paylasabilir mi?.

[tate]

Ben 5 ay İngiltere'de yaşadıktan sonra İstanbul'a indiğimdeki gördüğüm manzara beni çok rahatsız etmişti. Gri ve sevimsiz bir beton yığını, estetikten uzak bir yerleşim... O zaman bana İngiltere'de (Wimbledon'da yaşamıştım) yaşayabilirmişim gibi gelmişti. İnsanların birbirlerine olan saygısı, kibar davranış ve aydınlık yüzler , gülümsemeyi bilen insanlar olması bana çekici gelmişti. Yemek kültürü de benim için uyum sağlayabileceğim türdeydi.

Ama bu sonuç ta bizden (Türkiye'den)daha medeni ülkelerde yaşayabileceğim sonucunu getirmiyor.

Kendi ülkemde yaşıyor olmaktan memnunum. Ancak başka bir ülkede yaşıyor olmanın farklı bir dil ve kültür öğrenme ve benimseme anlamında insana çok fazla katkıları (alabilenler için diyorum tabiii ki) olduğuna inanıyorum. Hayata bakışları, etraflarını algılayışları , değerleri çok değişiyor. (örneğin ben, müşterim geldiğinde, kalkıp ona çay koyup getirmekten hiç rahatsızlık duymam. Ama nice arkadaşım altında insan çalıştırmak ve onu kullanmak adına bana ters gelen bir davranışa rahatlıkla girebilirler.) Bu tür davranışların yurt dışında kalıp, yüksek okul eğitimi alırken para kazanma adına her tür işi yapan insanlara özgü olduğunu düşünüyorum. Belki okurken İstanbul'da bulaşık yıkamak ya da tuvalet temizlemek ters gelirken yurt dışında buna fazla kafa yormadan yapabiliyor insan. Çünkü etrafına baktığında bu şekilde çok fazla kişi görebiliyorsun, yani yadırgamıyorsun yadırganmıyorsun. Daha doğal yaşamayı öğreniyorsun.

Çok fazla uzun süreli yurt dışı deneyimim yok, bunun uzunluğu insanın kendi seçimi ama bence herkes kısa süreli deneyimler edinmeli diye düşünüyorum.

İlk aklıma gelenler bunlar, bakalım neler yazılacak, sonra yine ekleme yaparım.

[mintiminti]

İş nedeniyle 1 yıl Avrupa'da yaşadım. Bunun dışında bir dönem çok yoğun gerek iş gerek turistik yurtdışı seyahatlerim oldu.

Çok kısa izlenimlerimi belirteceğim:

Eğer bulunduğunuz ülkenin dilini konuşabiliyorsanız...
Eğer geçer akçe bir mesleğiniz varsa....
Eğer hoşgörüye sahipseniz-farklı adetler yaşam tarzları hakkında...bunu içinize sindirebiliyorsanız...
Eğer aslınızı koruyarak uyum sağlayabiliyorsanız...
Eğer kendinizi bulunduğunuz ülkenin insanlarına kıyasla ne üstte ne altta sadece eşit görüyorsanız...

her yerde yaşarsınız...Ve asla da uyum sorunu yaşamazsanız...

[duygu]

İş gereği senede 2-3 defa yurdışına çıkarım, ama genelde 1 haftayı geçmez bu seyahatlerim. En uzun seyahatim 2 hafta Londra olmuştu.
Genelde Avrupa ülkelerine gittiğimden sanırım, dönünüce biraz içim burulur... Neden biz böyleyiz diye düşünürüm..
Onların ülkelerinden kat kat fazla tarihimiz, doğamız,güzel havamız, toprağımız, madenimiz vs..vs.. varken, onlandan çok daha zengin olabilecekken neden böyleyiz diye düşünürüm hep..
İnsanlarının medeniliği, her yerde insana verilen değer etkiler beni en çok.. Bir de yaşam standartlarının yüksekliği...
Uzun süreli hiç yaşamadım belki sizler bana "kazın ayağı öyle değil" diyebilirsiniz ama ben şimdiye kadar hiç bir olumsuzlukla karşılaşmadım. Tek başına giden bir bayan olarak, bir Avrupa kentine giderken duymadığım endişeyi İstanbul'a giderken yaşıyorum.Bu da beni üzüyor.
Ama sürekli yaşıyabilir misin deseniz, hayır derim.İlle de vatanım yani: benim olsun, çamurdan olsun.
Sevgilerimle...

[hamdi özgün]

Üç yıl eğitim için Almanya da kaldım.
Bir yıl Fethiye de bar işlettim.
Yani bir yabancı olarak yurtdışında,bir evsahibi olarak ülkemde birlikte yaşadım yabancı ülkelerin insanlarıyla.
Üç önemli tespitim var;
*son derece soğuk insanlar.gerçek dost kavramından bi haberler.yabancılara karşı herzaman kuşkulu ve temkinliler.sevgilerini göstermiyorlar,bunu karşı tarafa verilmiş bir koz gibi görüyorlar.genellikle tek başlarına yaşıyorlar.aile kavramı bizde ki gibi ömür boyu değil.
devletin verdiği çeşitli sosyal güvence ile kendilerini güvende hissediyorlar.ama gerçek anlamda güçlü değiller.
*disiplinli , planlı ve sistematikler.hayatlarında süprize yer yok.tek düze yaşıyorlar.otobüsün kalkış saatinin beş daika gecikmesi bile paniğe yolaçıyor.durağanlar.heyecanlarını yitirmişler.
en önemli spor müsabakasından zaferle ayrılmak bile kendileri için olağan hale gelmiş.
coşkuları yok.başarı artık kendiliğinden geliyor.dolayısıyla başarıya sevinemiyorlar bile.
*çok kitap okuyorlar.teorik olarak donanımlılar,her bi halttan haberliler.ama yorum güçleri eksik.okuduklarını tartışmıyorlar,tartışırken biribirilerinin gözünü oymuyorlar.yaratıcı değiller.yarattıklarını sandıkları her başarının altında,muazzam bir teknik altyapı,sistem ve disiplin mevcut.size sadece start tuşuna basmak kalıyor.

Yurtdışında yaşayan,ülkemin insanlarıyla ilgili de bir kaç tespitim var;
*tek amaçları;”daha fazla para kazanmak” olan insanlar türkiye de yaşadıkları koşullardan daha kötü durumda yaşıyorlar.ev de soğan ekmek yiyor,gazete,dergi,kitap,sinema,tiyatro gibi kültürel faaliyetlerin hiç birini yapmıyorlar.geleneklerine,örf-adetlerine,dinlerine daha sıkı sahip çıkıyorlar.çünkü bunların tam tersi biçimde davranmak daha fazla para harcamak demektir ki;bu işlerine gelmiyor.giderek daha dar bir çerçeve içine sıkışıp kalıyorlar.
kısaca daha fazla para kazanıp,insan gibi yaşamak uğruna,insanlıktan çıkıyorlar.
hem kendileri,hem çevreleri hem de ülkemiz için tehlikeli insanlar.dönmemelerinde fayda var.
*öğrenim için yurtdışına giden insanlar;genellikle para problemi olmayan ailelerin çocukları.
o yaşta bir genç için yurtdışında olmak demek;herşeyden önce özgürlük demek.bu da gençler için ideal bir yaşam ortamı oluşturuyor.genellikle geri dönmüyorlar.genellikle ülkelerine tepeden bakıyorlar.genellikle hiçbirşeyin farkında değiller.farkına ancak 45 inden sonra varıyorlar ve ülkelerine dönmeye karar veriyorlar.genellikle bu yaştan sonra vatan sevgisi ağır basıyor.ne olursa olsun ülkeye kazandırılması gereken değerler.
*iyi bir eğitim almış,iyi bir kuruluşta çalışan,orta veya üst düzey yönetici pozisyonundaki insanlar;ülkelerinde kazandıkları paranın üç beş katını kazanmak için bir süreliğine yurtdışına çıkıyorlar.iyi para kazanıyorlar.alt yapıları sağlam olduğu için uyum sorunu yaşamıyorlar.ülkelerini seviyor ve bulundukları yerde her fırsatta ülkelerini savunuyorlar.
sürekli yurtdışında kalmak gibi bir hedefleri yok.
en kötü tarafları;genellikle burunları büyük oluyor.
eh..o kadarcık da olsun denilebilir.
*diğerleri; diğerleri için söylenecek çok şey var aslında.ama şu tespit yeterli;ilk ellerine geçen fırsatta,çıkarları için ülkelerini satmaya hazırlardır.
*en bi diğerleri;bu grublara dahil olmayan insanlarımız.
en önemli özellikleri;haklarında tutarlı hiç bir bilgi bulamamanızdır.

[cemile_zipak]

Hamdi,
"*en bi diğerleri;bu grublara dahil olmayan insanlarımız.
en önemli özellikleri;haklarında tutarlı hiç bir bilgi bulamamanızdır."

Biz bu gruptayiz sanirim...noolcek simcik?

Sorun soyliyim arkadaslar, bende o kadar sir mir yok, bilgilerim de tutarlidir, yanlarindan tam 4 kulplu

[hamdi özgün]

cemile,bunları yazarken hiç bir ard niyet taşımadım,ya da kimseye gönderme olsun diye yazmadım.yıllardır yaptığım gözlemlerden çıkan sonuçları paylaştım.Kaldı ki pek çoğu doğru da olmayabilir.Böyle bir iddiam yok.Hepsinin istisnaları da mevcuttur mutlaka.Ayrıca bir de ikinci üçüncü nesil kuşaklar hakkında yorum yapmadım.Çünkü onları tanımıyorum.Şimdi söyle bakalım;sen nasıl,hangi amaçla yurtdışına çıktın ve hedefin nedir?
kendinizi niye en son gruba koydun?

[Vildan]

Biz eşimle çok sık yurtdışına çıkıyoruz.Bir sana gelmedik sayılır

Ben 1990 senesinde eğitimim için Londra'ya gittim ve hiç yabancılık çekmedim.Belkide büyükşehirden bir başka büyükşehire gidiş olduğu için.Okulumda 1 Türk dışında hiç Türk yoktu,kaldığım muhittede hiç karşılaşmadım sadece arada yolda Türkçe konuşmalar duyduğumda "aaa bu da Türk diyordum"

Londra'ya okula gitmeden önce daha küçük yaşlarımda Paris ve İsviçre'ye gitmiştim.16 yaşında Londra bana İstanbul gibi geldi,tek fark konuşulan dil ve alışveriş merkezlerinin cazibesiydi ))

Gelelim diğer şehirlere;

Paris bana hep soğuk gelmiştir,caddeleri kopuk kopuk ha bir de herkes Fransızca konuşuyor :P

Viyana daha bir yakın,kahve manyağı ben eh bol bol kahve içerim,çok fazla yaşlı insan var sanki yaşlı kokuyor gibi gelir bana :P

Amerika ne bileyim o filmlerde seyrettiğimiz gibi değil,gerçi tüm bölgelerini gezmedim ama Newyork,Tampa,Miami,Orlando beni tatmin etmedi.

İsviçre sakin ve huzurlu,Romanya fakir,İspanya aşırı sıcak,Malta gereksiz,Dubai alışveriş cenneti,Yunanistan biz gibi ama ben Londra tutkunuyum o başka

Bu Mayıs Almanya'ya gidiyorum bakalım orası nasıl ?

[cemile_zipak]

Hamdi, art niyetle yazdigini dusunmedim acikcasi, harbiden

Kendimi neden en son gruba koydum, bilmem??Eşim burda bir çeşit memurluk yapıyor, üniversite mezunu olarak saydığın kişiler gibi değiliz, çünkü yurda dönmeyi düşünmüyoruz.

Benim buraya gelmemdeki amaç evlenmekti, Türkiye'de evlenilecek erkek kalmadığını düşündüğüm için buralara geldim (bu fikrimde hala ısrar ediyorum)

Bol para biriktirmek gibi bir derdimiz yok, kiradayız, birşey alacaksak sürekli kredi çekiyoruz (araba, motor, arsa gibi) Türkiye'de de evimiz, arsamız, paramız yok...

Burda kalıcıyız gibi görünüyor ama eşimin tayini de çıkabilir (olasılıklar: Macaristan, Paris, Hollanda) ama ben burada kök salmayı istiyorum, Kongo kökenli zenci bir gelinim, melez torunlarım olsun istiyorum

Neyse, nerdeeen nereye...Yani kendimizi bir sınıfa koyamadım...Zaten gerek Belçikler, gerekse burdaki Türklerin bizim hakkımızdaki ortak görüşü de böyle zaten, bizi herhangi bir kategoriye sokamıyorlar

[adriaan]

tek amaçları;”daha fazla para kazanmak” olan insanlar türkiye de yaşadıkları koşullardan daha kötü durumda yaşıyorlar.ev de soğan ekmek yiyor,gazete,dergi,kitap,sinema,tiyatro gibi kültürel faaliyetlerin hiç birini yapmıyorlar.geleneklerine,örf-adetlerine,dinlerine daha sıkı sahip çıkıyorlar.çünkü bunların tam tersi biçimde davranmak daha fazla para harcamak demektir ki;bu işlerine gelmiyor.giderek daha dar bir çerçeve içine sıkışıp kalıyorlar.
kısaca daha fazla para kazanıp,insan gibi yaşamak uğruna,insanlıktan çıkıyorlar
kindiğerleri; diğerleri için söylenecek çok şey var aslında.ama şu tespit yeterli;ilk ellerine geçen fırsatta,çıkarları için ülkelerini satmaya hazırlardıriyorum bu sozunuzu...aciklama geregi bile duymuyorum...
nediyebilirimki...siz yurdisinda nerde kaldiniz allah askina...