şimdiii yıl 1996 zorla getirilmişim işyerine, surat beş karış, nerdeyse dövecem adamı
ama çok güzel bir işi tepmişim sinirim ondan, neyse diyorum nasıl olsa bir kaç ay toparlayıp gidicem
tabi öyle olmadı
sevgiliyken çok güzeldi, iyi tarafı daha yakından tanıdım İnci yazmış ya hiç kimse bilmiyor sanmıştık, aynen öyle millet ta ilk günden anlamış
ha bir de ben şimdi başta akrabalarını filan tanımıyorum ya, millet meğerse beni görmeye geliyormuş, ben de diyorum ay ne güzel hep ziyarete geliyorlar diye :P
beraber yemeğe giderdik, çok keyifli olurdu çalışmalar,
sonra evlendik,
iyi tarafları var tabi ki ama aynı işyerinde olmak zor, işi, evliliği, herşeyi 24 saat yaşıyorsun, farklı konular bulmak zor oluyor, ödemeler kasıyor insanı hesap kitap durumları oluyor, bir de millet "ay ne güzel karı koca çalışıyorsunuz deyip, geliniyle, kızıyla karşılaştırıp nazar ediyor kimin nazarının değdiğini biliirim mesela, o kişiler geldikten sonra pat diye hiç ortada sorun yokken bir tartışırız
Suzi'nin dediği gibi eğer küsseniz herkes bilir şöyle ağız tadıyla bir afra tafra bile yapamazsın
ama güzel tarafları da vardır, desteğe ihtiyacın olduğunda, sarılıp ağlamak istediğinde akşamı beklemezsin çok güzel bir şey olmuşsa yine akşamı beklemezsin , sevinci, üzüntüleri bir arada olur
herşeye rağmen bazen kızsam da, sıkılsam da iyidir