Yok, bana göre değil, bunu anladım..

[Esra_Aytekin]

Şimdiki durumda seni mutlu edecek yollar aramalısın Nil.

Oturup bu şartlar altında ne yapabilirim diye ciddi ciddi düşün derim.

Yavruna bakıcı bulup tekrar çalışabilirsin,akşamları çocuğunu eşine verip arkadaşlarınla buluşabilirsin,hafta sonları yavrunu eşine bırakıp sinemaya gidebilirsin vs.

Tek başıma sinemaya gitmekten büyük keyif alırım ben,sen de dene denemediysen,çok dinlendiriyor insanı.

Şartlarına göre bir yol bul derim,gerçekten istiyorsan bulursun da!

[senveben]

bende çok severim tek başıma ya da eşimle sinemaya gitmeyi ya da kadıköye denize kenarına gitmek

küçük molalar iyi geliyor

Esra_Aytekin yazdı:

Şimdiki durumda seni mutlu edecek yollar aramalısın Nil.

Oturup bu şartlar altında ne yapabilirim diye ciddi ciddi düşün derim.

Yavruna bakıcı bulup tekrar çalışalirsin,akşamları çocuğunu eşine verip arkadaşlarınla buluşabilirsin,hafta sonları yavrunu eşine bırakıp sinemaya gidebilirsin vs.

Tek başıma sinemaya gitmekten büyük keyif alırım ben,sen de dene denemediysen,çok dinlendiriyor insanı.

Şartlarına göre bir yol bul derim,gerçekten istiyorsan bulursun da!

[Katre]

Şu an çalıştığını farzedelim.O zaman da tam tersi duygularla mücadele edecektin.Kızını özleyecektin,onunla ilgilenmediğini düşünecektin,aklın hep onda olacaktı.Belki onunla yeterince vakit geçiremediğini düşünüp vicdan azabı duyacaktın.

Kızınla geçirdiğin bu bolca zamanların tadını çıkar Nil.
Tabi arada minik molalar ver,kendine de zaman ayırmayı unutma

Sevgiler...

[frozennight]

aynı yollardan geçiyoruz hep Nil,ben de oğlumun ilk zamanlarında kendimi kapana kısılmış gibi hissediyordum,mutsuz,çekilmez,dırdırcı biri olup çıkmıştım.oğlum prematüre olduğu için 6 ayda zor toparladık üstelik,yani kendimi bırakamazdım.ama bu beni çok yordu.6.aydayken eşimin ve kayınvalidemin zoruyla işe başladım,maddi problemimiz olduğundan değil,benim böylece depresyondan çkacağımı düşünmüşler.hakikaten de rahatladım.oğluma da daha verimli olmaya başladım.
benim de kariyer planlarım vardı,ama bu oğlumla araya girecek,onunla birlikte olan zamandan çalacaktım.peki ne için?şimdilik en büyük kariyerim oğlum.o büyüsün biraz daha,durdurduğum yerden başlarım bir şekilde..

[_moonlight_]

Zaten kızın biraz büyüyünce çalışmaya devam etmeyecek miydin sen? temelli mi bırakmıştın da, şimdi böyle düşünüyorsun?

[sevincnaz]

Bu bir tercih meselesi sanırım .Ve kişiden kişiye de değişiyor.

Ben çoçuklardan önce çalışıyordum.Ama hamileliğim bile sorunlu olunca erkenden evde istirahate çekildim.

Çoçuklar dogdu,herşey değişti.Zamanımın hepsini aldılar.Hele ilk 1 yıl gerçekten çok zordu.İyi ki dedim çalışma gibi bir zorunlulugum yok.Haa çalışmayı,dışarda gezmeyi,özgür olmayı özlemedim miii evet çokkk özledim ama malesef bir değil iki olunca bana olan ihtiyaçları dahada arrtıı.

Bneim yapımda bir tuhaftır.Çoçuklarıma inanılmaz düşkünüm ve bakıcıya bile bırakamadım.3 yıldır evde yardımcı var hep.Ama şimdiye kadar hiç çoçuk baktırmadım,sadece ev işi görevi verdim.Güvenemiyorum.Bakıcılara çoçukları bırakıp dışarı çıkmışlıgım çok azdır.Bıraksamda başlarına annemi koymusumdur hep.

Yemeklerini kendim hazırlarım,yediririm,kendim uyuturum.Çok ama çok yoruldum.Gerçekten tam bir hapis hayatı oldum .Ama onların saglıgı ,ve benimle ,benim gözümün önünde olmarı benim için çok önemli.

Çok nadir zamanlarda birini anneme bırakırım,biri gene bizimle kalır.Yani tamamen çoçuksuz gecen bir günüm olmadı şimdiye kadar.

İlk yıl bende senin gibi düşündüm ama şimdi alıştım.Bir daha bu yaşlarda olmayacaklar,bir daha bebek,çoçuk olmayacaklar.Büyüyüp gidiyorlar işte.

Bu yıl kreşe başlatacam zaten.Sonrasında çalışırmıyım hiç bilmiyorum.

Dedim ya bu tercih meselesi.Bazı anneler çalışır bazıları evde olmayı tercih eder.Ben çoçuklarımı kendim büyütmeyi tercih ettim mesela.

[aysegulkubra]

Ah Nil hanım annelik ne zor değil mi? Hem güzel hem de çooook zor. Emin olun işe başladıktan sonra da çalışan annenin suçluluk duygusuna bürüneceksiniz. Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık durumu yani. Ben oğlum 7 aylıkken işe başladım şu anda 19 aylık ve ben onu çok özlüyorum. Saat 7 gibi evde oluyorum oğlum en geç 10’da uyuyor. Düşünsene ne kadar az vakit geçirebiliyorum. Bence arada bir güvendiğiniz bir yakınınıza bırakıp nefes alın ama ihtiyacınız yoksa çalışmayın derim ben. Tabi karar sizin. Hakkınızda hayırlısı olsun.

[luna_lovegood]

Esra_Aytekin yazdı:

Şimdiki durumda seni mutlu edecek yollar aramalısın Nil.

Oturup bu şartlar altında ne yapabilirim diye ciddi ciddi düşün derim.

Yavruna bakıcı bulup tekrar çalışabilirsin,akşamları çocuğunu eşine verip arkadaşlarınla buluşabilirsin,hafta sonları yavrunu eşine bırakıp sinemaya gidebilirsin vs.

Tek başıma sinemaya gitmekten büyük keyif alırım ben,sen de dene denemediysen,çok dinlendiriyor insanı.

Şartlarına göre bir yol bul derim,gerçekten istiyorsan bulursun da!

Esracığım zaten işi bırakmadım. Biz öğretmenler senede 3 ay tatil yaparız, bilirisin. Bunun 2 ayı yazın oluyor işte ama ben çok bunalıyorum. Salı günü (1Eylül) iş başlıyor bize ama günde iki saat. Ağzıma bal çalar gibi! Koy kardeşim bi 12 saat
Şaka bir yana, bu sene sadece "çalışacak" olmak ağır geliyor. Yapmak istediğim, hatta yapmam gereken birçok şey var oysa.

[luna_lovegood]

Burada bir yanlış anlaşılmayı düzeltmek isterim:
Ben hala çalışıyorum ama malum öğretmen tatilleri suyunu çıkarana kadar uzun sürüyor.
Bu süre zarfında evde oturmaktan sıkıldım, ki o geçici hadi.
Asıl sıkıntım şu:
Bir şekilde mesleğimde ilerlemek istiyorum: Anadolu Lisesine geçmek istiyorum, sonra da üniversitede okutmanlık istriyorum.
Yeni bir dil daha öğrenmek istiyorum.
Workshoplara katılmak istiyorum.
Ama önümüzdeki en az 2 yıl Yağmur buna engel işte.
Akşama kadar arkadaşlarla "klasik eğitim" "pagmatist eğitim", "Türkçesiz İngilizce öğretmek" "Çeviri yoluyla öğretmek" diye tartışırken okulda, şimdi "Şekerim çorbaısına ne atıyorsun" "Ben daha domates vermiyorum" "Huggies mi daha iyi, Prima mı" tartışmaları yapıyorum. Ne biliiim, tabiiki bunlar da konuşulur da.. Bu ben değilim ya..!

[Pinart]

Bundan hoşlanmıyorsan, çocuk muhabbetlerine girme. Konuyu değiştir ya da kısa cevaplarla geçiştir. Çünkü bu konular uzadıkça uzuyor ve dön dolaş aynı şeyler konuşuluyor. Bir yesden sonra ben de çok sıkılırdım sadece çocuk konuşmaktan. Doğal şeylerin abartılmasından..

Bir bakıcı bulup, aklındakilerin hepsini yapabilirsin. Neden bu kadar geriyorsun ki kendini? Ya da böyle bir şansın var mı bilmiyorum ama ev düzeninin bozulmasını göze alıp aile büyüklerinden destek alabilirsin. Ya da bu yılı bi şekilde geçirip, bir bir buçuk yaş civarında bebeklere de yönelik bir yuvaya bırakabilirsin. Hiçbiri tam olarak içine sinmeyebilir ama en mantıklısını seçmek zorundasın sonuçta.