Yanımda nefesini hissettiğimde kalbim yerinden çıkacakmış gibi çarpamaya başlıyor, kokusunu duysam beynimde bir uğuldama oluşuyor. Onu görmeyi her an her an istiyorum, yanında olmayı, gözlerine bakmayı. Biliyorum her an yanyana olamayız, elele tutuşamayız. İnsanlar "yakasına yapışmış bırakmyor kadın" diyecekler diye utancımdan sadece kızdığım anlarda ya da kırdığım anlarda ya da yanlız kaldığımızda tutuyorum elini. Eli sıcacık, yumuşacık. Seviyorum, asla inkar etmedim ve asla azalmadı sevgim. Onu her düşündüğümde nerede olursam olayım ne ile megul olursam olayım biranda ellerim titriyor, düşüyor kenara ve aklımdan sadece yanında olma isteği geçiyor. Anladım onun kadar kimseyi sevmediğimi ve asla sevemeyeceğimi anladım. Hiç pişmanlık duymadım sevdiğim için. Her yaptığı yanlışa rağmen olduğu gibi kabul ettim, her ne olursa olsun asla ondan ayrılmayacağıma dair ilk gördüğüm anda yemin ettim hatta hayatında başka kadın ya da kadınlar olsa bile. Onu tüm dünyayla paylaşabileceğim gibi onun için özel olmak yeterli hep benim için. Neresini görsem içim mutlu oluyor dokunma ihtiyacı hissediyorum. Sanki kendi tenime dokunurmuşçasına rahat dokunuyorum ona. Bazen yanağımdan, bazen bacağımdan bazen kolumdan öpüyor. İnsan vücudunun bazı yerleri daha hisli dedikleri yalan. Benim neremi öperse öpsün kendimden geçiyorum, Allaha şükrediyorum hayatımda var olduğu için. Ona bir kere sarılmak yetmediği gibi bir kere sarılabilmek için tüm ömrümü verebileceğimi de biliyorum. Yapamadığı çok şey var, fakat yapabilmek için benim yardımıma ihtiyacı var. Bana ihtiyacı olması ne güzel. Bana her baktığında, her gülümsediğinde hele ki yanına çağırdığında koşuyorum adeta. Sanırım bu sevgiye o kadar çok yer ayırdım ki kalbimde beynimle kalbim savaş veriyor. Bu savaşın galibi ise sevdiğine yapışmanın onu elinden kaçırmak olduğunu söyleyen beynim oluyor. Sevdiğimi biliyor fakat onun bildiğinden daha çok gizli gizli seviyorum. Ben artık hayatımda ne çalışmak, ne başkalarıyla görüşmek ne yemek yapmak ne de evi temizlemek istiyorum. Sadece ve sadece onunla olmak istiyorum. Bana bencil olamadığım için kızan eşim birgün ayrılacak olsak bencil olamamam sebep olur diyen eşim bu aşkı bilse ne düşünür acaba. Beni hiç bu kadar bencilce sevmedi der mi?
Artık tüm dünyaya hayrkırıyorum seviyorum kimse karışmasın, herşeyiyle olduğu gibi, beni sevmese de, dünyadaki herkesi sevsede seviyorum. İnsanın çocuğunu sevmesi böyle birşey olduğunu bilsem evlendiğim gece doğururdum. Bu tatdan yoksun kaldığım günlerin hala yasını tutuyorum ben.
