Sevmek farklı şey, Onay vermek farklı şey.

[QUAKE]

Seni seviyorum ama her yaptığını onaylamak zorunda değilim.

hayır onu bu şekilde yaparsan yanlış olur, sana nasıl yapılacağını göstereceğim öyle olmaz, böyle....

"sen beni artık sevmiyorsun, sevsen bana izin verirsin" nidaları yükseldi...

herzaman için yaptığın şeyin arkasında olacağım ama eğer yanlış birşey yapıyorsan onu düzeltmen için seni uyaracağım...bu kesinlikle seni sevmiyorum demek değil, bu seni doğru işe teşvik etmekdir...

dedim ve yaptığı işi onaylamadığımı gösterdim...

************************************************** ****


"sevmekle", "onaylamak" çok farklı şeyler


ben oğluma, arkadaş seçimi, okul seçimi, branş seçimi vs. konularında uç noktalarda ise onay vermemeyi,
onun arkasında,yaptığı seçimden dolayı ona destek veren değil,
önünde durarak yapacağı seçime mudahale etme düşüncesindeyim.

bu seçimi ona bırakmıyorum anlamına gelmiyor.
kendi açısından neyin doğru neyin yanlış olduğu konusunda, bizimde fikrimizin önemli olduğunu bilmesini istiyorum.

siz bu konuda neler düşünüyorsunuz?

[gokcen-atakan]

Bence de bu durum mantıklı. Sevmek herşeyi kabullenmek anlamına gelmiyor. Ben sevdiklerime yanlış yaptıkları zaman bunu açıkça söyleyebilen, haksızsın, yanlış yaptın diyen biriyim... Farklı bakış açılarını görmek göstermek gerekiyor. Çünkü her durumda onay vermek (sevgi adına) garip bir hal alabiliyor. O kişiye de zarar verebiliyor. Çünkü biz onları ne kadar seversek sevelim sevmeyen birileri olacaktır mutlaka, daha fazla kırılmamaları için uyarmak ve gerektiğinde onaylamamak lazım....

[Essie]

Valla nedesem ki çocuk doğmadan önceki kesin katı kurallarım hep değişti yani uygulamada farklı şeyler çıkabiliyor insanın karşısına. Bildiğim tek bir şey var ama kendi çocuğum için konuşuyorum ben yapamazsın diye birşey yok bizim evde herşeyi yapabilir mesela anne koltuğun üstüne çıkabilirmiyim diye sordu değil mi bendeki cevap tabiki çıkabilirsin ama oradan düşme tehliken çok yüksek ve düştüğünde canın yanabilir bunu bil ve öyle çık. bizimkisi düşünür ya vazgeçer ya da çıkar ama o kadar dikkat ederki düşmemek için görülmeye değer.
Hayatta bazı şeyleri yaşamadan öğrenemeyiz hele ki küçücük herşeye açık herşeye meraklı bir çocuksa bu düşersin şöyle olur böyle olur desekte hiç düşmeyen bir çocuk düşmenin ne demek olduğunu bilemez.Bizim yapabileceğimiz şey önlem almak olmalı yani düşebileceği zarar görebileceği şeyleri bilip daha dikkatli olmak .
Büyümeye başlayıp da arkadaş seçimi ya da hayatın getirdiklerini yaşaması gereken zamanda da yine aynı şekilde ama artık onun bir yetişkin olma yolunda ilerleyen biraz asi heyecanlı ve doğruları o an varolan ama zamanla değişebilecek bir genç olarak görmeliyiz.
Herzaman arkadaş gibi ama farkettirmeden ve rahatsız etmeden annebaba olduğumuzu da hissettirmeliyiz.
AİLEDE BEN YA DA SEN DİYE BİR KAVRAM OLAMAYACAĞINI SADECE BİZ'İN OLDUĞUNU ÖĞRETMEMİZ GEREKİR ÖNCE.
bU KENDİMİZ İÇİNDE ÇOCUĞUMUZ İÇİNDE GEÇERLİ OLMALI VERİLECEK KARARLAR HEPBİRLİKTE ALINMALI HERKESİN FİKRİ SORULUP ORTAK BİR NOKTADA KARAR VERİLMELİ.

ben bunları yazdım şuan kızım küçük yaptıklarım ve kızım büyüdükçe yapacaklarımdır bunlar. Fakat dediğim gibi zaman içerisinde bizlerde değişebiliyoruz bu fikirlerimde değişebilir çünki ileriki bir tarihten bahsediyorum ve şartlarımızın nasıl olabileceğini bilemiyorum herşeyi zaman gösterecektir. Ve herşey yaşanması gerektiği gibi yaşanacaktır.

[QUAKE]

Düşsün, kalksın,üzülsün,sevinsin bunları kendi keşfetsin herşeyin farkına kendi varsın,tamam bunada katılıyorum...

Hayatta bazı şeyleri tabiki yaşayarak öğreniriz ama çocuk daha önce denenmiş test edilmiş yollardan geçerken, bizim yapacağımız yönlendirmeyle daha isabetli kararlar alacağını düşünüyorum.

aslında dediğin gibi bu konuda çok net ve kesin konuşmamak lazım.Rüzgarın eseceği yönü, biz değişdiremeyiz...

[Irmoş]

SARILACİVERT yazdı:
Seni seviyorum ama her yaptığını onaylamak zorunda değilim.

Bu konudaki düşüncenize tamamen katılıyorum.

ben oğluma, arkadaş seçimi, okul seçimi, branş seçimi vs. konularında uç noktalarda ise onay vermemeyi,
onun arkasında,yaptığı seçimden dolayı ona destek veren değil,
önünde durarak yapacağı seçime mudahale etme düşüncesindeyim.

Bu konudakilere ise kısmen katılıyorum. Okul seçimi konusunda haklısınız 6 yaşında bir çocuk gideceği okulu seçemez ancak 18 yaşında bir çocuk gideceği üniversiteyi seçebilir. Çocuğumuzun seçimine müdahale etmek konusu beni biraz düşündürdü. Ben seçimlerine müdahele etmek yerine seçerken fikir vermeyi tercih ediyorum.

[Türkan-Dilara]

Ben de bir yaşa kadar bazı şeylere müdahale etmek gerektiğine inanıyorum ama belli bir yaştan sonra da kendi hayatı kendi kararlarını vermeli diye düşünüyorum.. Fikir verebilirim ama karar veremem onun adına..

[QUAKE]

Irmoş yazdı:
[

Okul seçimi konusunda haklısınız 6 yaşında bir çocuk gideceği okulu seçemez ancak 18 yaşında bir çocuk gideceği üniversiteyi seçebilir. Çocuğumuzun seçimine müdahale etmek konusu beni biraz düşündürdü. Ben seçimlerine müdahele etmek yerine seçerken fikir vermeyi tercih ediyorum.

[/quote]


************************************************** ******

çok mu katı olur bilmiyorum ama seçeceği ünv.teye karışabiliriz, bunu kendimde hak görmüyorum , hakedeceği mesleği yapmasını gönlüm arzu ediyor o kadar...

Birde kavak yelleri başda esme durumu vardır ,o dönemlerde hayal dünyası çok geniş olacağından resim, spor gibi etkinlikleri özel kurs yada aktvitelere katılarak sağlamayı düşünüyorum.


illada bizim istediğimizde olsun demiyeceğiz tabi... asgari ortak noktada buluşuruz dileğim.

[senveben]

+1

Türkan-Dilara yazdı:
Ben de bir yaşa kadar bazı şeylere müdahale etmek gerektiğine inanıyorum ama belli bir yaştan sonra da kendi hayatı kendi kararlarını vermeli diye düşünüyorum.. Fikir verebilirim ama karar veremem onun adına..

[Irmoş]

Hakedeceği! Meslekleri neye göre hakedilen ya da hakedilmeyen diye sınıflandırdığınızı merak ettim.

Çocuğumuz yerine sürekli biz karar verirsek o ne zaman kendi hayatını yaşayıp kendi kararlarını verecek?

[bahceci]

Türkan-Dilara yazdı:
Ben de bir yaşa kadar bazı şeylere müdahale etmek gerektiğine inanıyorum ama belli bir yaştan sonra da kendi hayatı kendi kararlarını vermeli diye düşünüyorum.. Fikir verebilirim ama karar veremem onun adına..

AYNI FİKİRDEYİM TÜRKAN ABLA HER ŞEYİNE BEN KARAR VERİRSEM DAHA SONRA PASİF ÖZ GÜVENİ GELİŞMEMİŞ BİR ÇOCUK ÇIKAR ORTAYA DİYE DÜŞÜNÜYORUM BEN