dikkat ettim de ben dost saydığım kişilerle hiç para alışverişine girmemişim.
ne borç istemişim ne de onlar bana para sormuş.
yaklaşık 26 senelik dostlarım var.
ne bir yemekte hesap ödeme/paylaşma derdimiz olmuş,ne de bir yere giderken parasızım diyene sen gelme diyenimiz.
parası olan diğerini yüksünmeden sırtlamış,beğendiği şeyi alıp koymuş önüne.para borç olarak alınıp verilmemiş,meta saymışız parayı,aramıza girememiş hiç..
iyi ki de böyle olmuş.çünkü ben hiç borcumu istemeyi becerebilenlerden olmadım.
utanırım paramı istemeye.o yüzden de borç vermeyi sevmem.arkadaşımla aramıza para girsin istemem..o yüzden de kimseden borç ta istemem.
eğer ha keza borç vermişsem ve o para bana ödenmemişse o arkadaş beni her gördüğünde borcunu hatırlatıcağım sanır diye ilişkimi de azaltırım.yani hem paradan hem arkadaştan olurum..bu yönümü de sevmem.
çatır çatır borç verdiği parasını isteyenleri severim.
siz nasılsınız bu konuda?
parasını isteyenlerden mi,benim gibi kızarıp bozaranlardan mı?
notara isteme benden buz gibi soğurum senden..
bunu maxa söyledim,bu yazıdan sonra yüzüm tutup geri istemeyeceğim için benden borç falan almaya kalkar diye..