Serin akşamlar
Serin akşam üzerleri beni yakalar sıkı sıkı. Neden bilmiyorum yanağımda hissettiğim soğukluk içimde derin bir sıcaklığı ortaya çıkarır. Serinliğin kölesi olurum. Ellerim buz olmalı, dudaklarım kenarları ıslandıkça yara almalı, bacaklarımdaki giysilerden tırmanmalı ayaz, ağzımdan buharlar tütmeli. Derin nefes alınca yakmalı burnumu. Niye bilmiyorum? Üşümek istiyorum. Özlüyorum kışı.
Belki sıcak aylarda rahat ve ince giysilerle hafiflikle dolanırken “gizletemiyoruz” kendimizi. Başka türlü olamıyoruz. Neysen o, görünüyor ortada. Terlikler şıpıdık şıpıdık parmaklar kardeşçe dizili, etekler mini şortlar kısa kalın ince baldırlar titremekte , yapışmış kıyafetler kalça ile birlikte hareket etmekte, omuzlar fora saçlar bile toplanmış dağınık, günün ilerleyen saatlerinde vücudun aroması yayılır etrafa engel görmeden. Bilmem belki de görmek istemiyorum.
Belki bunalımlarıma uymaz yaz. Aydınlık oyar tepemi. Zorlar beni günlük hayatın döngüsüne girmeyi. İstemediğim halde girer hücrelerime güneşin enerjisi. Vücudum hoplar zıplar ama ruhum yorulur. Karanlık ararım erkenden hiç olmazsa alaca karanlık. Olsa olsa yansın bir iki ışık ölü sarısı. Uzasın etrafındaki ışınlar. Ruhum dinlensin, hüznüme eşlik etsin. Bilmem belki de durmak istiyorum.
Belki kokuları dondursun istiyorum . Gelmesin bana doğru kötülük kokusu, donsun kalsın . Bana enerji veren güneşim, aydınlığım hareket ettirmesin koku moleküllerini. Yapışsın kalsın üzerlerine hatta kristalize olsun kokuları. Yürüdükçe peşinden iz bıraksın, uçamasın öyle sıcağı görünce yazları. Bakalım eteklerden ne düşecek. Bilmem belki de eteğimden düşenleri görmek isterim.
Dingin halinden bıkarım belki de doğanın. Deniz çalkalanmalı sık sık. Dalgalar vurmalı kıyılara. Gücünü görmeliyim. Çarşaf gibi olmasın deniz . Rüzgar hafifçe okşamamalı. Yok öyle imbatlar meltemler. Fırtına var fırtına. Yeri titretmeli yıldırımlar. Soyunmalı ağaçlar. Öyle ya yorulmuşlardır yapraklardan, meyvelerden. Silkinecek şimdi , atacak gereksiz şeyleri sırtından dünya. Meydan mı okurum acaba, bu kışı da atlatırım diye.
Belki de sıcaklığı kışta bulurum. Bence yazları insanlar yalnız; kışları ise bir aradadır. İhtiyacı vardır çünkü. Bir arada olunmazsa kışın kurt kapar adamı. Yaslanırız birbirimize. Kışların muhabbeti güzel olur. Yaz aşkına gelip geçici derler ama kış aşkları kara gün dostudur. Yoksa yoksa ben aşk mı isterem?
