Dün Anneler günü'ydü ya, bir sürü soru sordu bizim kız...
"Anne, Minnoş'un annesi yaşıyor mu?, Acaba ne renkti?"vıdı vıdı vıdı...
Ben de ne diyeyim?
"Kızım herhalde annesi o bebekken ölmüştür, hiçbir anne bebeğini yalnız bırakmaz" dedim.
Bu sefer gelen yorumlar: "hmm, bizim kedinin çok hüzünlü bir geçmişi var, öksüz kedim benim, Minnoş'um"...
BU şekilde bağırarak evin içinde koşuşturuldu, öksüz ve dokuz kilo tombik kedi neredeyse hücceten gidecekti.
Bir yandan da diyor ki, "üzülme sen, bak annen, baban, ablan var."
Hay Yarabbim, güleyim mi, gözlerimin yaşını mı sileyim, bilemedim.