Kadın olmak zor iş

[dilaradilek]

Gülben'ciğim

Bazı şeylerin istediğin duruma gelmesi hayal biliyorum. Ama bi yerlere de sarılman lazım. Bende aklımca belki değişir diyorum ama nafile. Baksana 10 yıl diyorsun, bişey değişmedi, bizde de değişmeyecek biliyorum. Sanırım hamilelikten biraz fazla hassasım bu günlerde aslında onda bi değişiklik yok hep böyleydi.

[dilaradilek]

Gönder bize Aynurcuğum,
Hemen tamir eder gönderir valla

[gülben]

adı hep aynı arkadaşım. illaki bir bahanemiz olacak (eşim diyor ki bana " her zaman bir bahanen var gerginlik için") bilmem belkide haklıdır. düşünsene hamilelik bahane doğum sonrası sendromu bahane, uykusuzluk bahane, yorgunluk bahane... daha dolu sayılabilir. önemli olan bu gerginlikleri atlatmak. yaşanan gerginliği orada bırakmak. uzatmamak. arada çıkışlarımızın olması da çok doğal hepimiz insanız ve duygularımız var napalım gülü seven dikenine katlanırmış. bak şimdi ben bu gazla bir 10 sene yi daha deviririm sanırım.
bu arada sabah bu konu yüzünden bizde tartıştık eşimle. şimdi ben unutuum gitti hepsini. umarım o da unutmuştur. forum alanımız gerçekten terapi gibi. yazdıkça rahatlıyor insan

[Utku&Arda]

kim ne derse desin bu dünyaya erkek olarak gelmek varmış

Bizim evde de durum hemen hemen aynı.İkimizde çalışıyoruz ama evin tüm yükü benim omuzlarımda.İki çocuk, biri henüz 4 aylık,işim kafaca yorulduğum bir iş olmasına rağmen eşimden evdeki sorumlulukları yüklenmek gibi bir şey göremedim maalesef..

Artık bu saatten sonra değişebileceğine de inanmıyorum.Ben de kendimi en azından ev işlerinden soyutlamak için bir yardımcı aldım eve.Geçen gün yaptığı ütüyü beğenmemiş eşim.Valla dedim beğenmiyorsan otur sen yap .Artık ben yapmıyorum..

Eskiden tüm banka,tel, elk ,su ödemelerini de ben yapıyordum ama artık onlarıda yapmıyorum..Veriyorum eline faturaları..Yanında çalışanlardan birini yolla yatırt diyorum..

Ama hala alışveriş bende.Yakın zamanda onu da üzerimden atma planları yapmaktayım..Yoksa ben benden gidiyorum

[zeyneb]

Hep söylerim birgün ne olur bütün gün evde ol ve evi idare et diye, o günü bir yaşasak sanırım anlaşılacağız arkadaşlar..


aaaaaaa bende insanım canım bedenem taşıyabildiği bir yük var.
şimdi masa toplanırken hayatım sem bulaşıkları getirirmisin ben makineyi yerleştiriyorum veya yemek hazırlarken zekicim şunları masaya yerleştir,ben evi toplarken sende alışverişe git diyorum.

Kısacası KOCALARIMIZIN SORUMLULUKLARINI ARTTIRMAK GEREKKKK

ikinize de katılıyorum arkadaşlar,
ben de eşimden iş istiyorum, nazlanarak ta olsa yapıyor. alışacaklar herhalde bir süre sonra, ama kaç yıl sonra bilmem...

[dilaradilek]

Sorumluluk almak istemiyorlarki arttıralım. Benim eşime de HADİ NADİR,demekten yoruldum. Yemek hazır Hadi, Çorba soğuyacak HADİ, Kapıda bekliyorum HADİ, Giyindinmi HADİ Hadi de hadi. Bana hadi deme dilek, şu hazır şu dakika içinde diyecekmişim. On dakika içinde arabaya binmiş olacağız gibi. Uzun lafın kısası herkes hemen hemen aynı durumda bu ülkede KADIN olmak zor. Kadınlığını bile yaşayamıyorsun.

[marine]

erkeklerimizin bir cogu iyi ev erkegi deyince,bunun daha cok calismak ve daha cok para kazanmak oldugunu saniyor...daha iyi bir eve sahip olmak,daha iyi bir arabaya binmek,cocuklari daha iyi okullarda okutmak vs. ve bunlari gerceklestirmek icin de daha cok calisiyor ve daha cok kazanmaya cabaliyorlar...
bu arada oyle cok yoruluyorlar ve kendilerine ve ailelerine ayiracak oyle az zamanlari kaliyor ki stres ve yorgunlugun da etkisiyle kadinlarin isini,cocuk buyutmeyi,evislerini kucumsemeye basliyorlar...
atladiklari nokta ise aslinda kimse ( en azindan ben )onlardan bukadar calismasini ve daha cok para kazanmasini istemiyor...
neyse umarim bu zorluklarimizi hayirlisi ile en kisa surede asariz...ben hala esime bunlari anlatiyorum,elbet birgun anlayacak ve daha rahat bir hayata donecegiz...

[tate]

Herkesi okudum, ne tanıdık görüntüler anektotlar!
O zaman güldüm. Yok aslında birbirimizden/birbirlerinden farkımız/farkları...

Öyleyse;
Bu durumda kabullenmek ve istediğimizin bu olduğunu düşünmek diyorum. Yapabilirsek...

İlk hamile olduğumu öğrendiğimde yeni bir işe başlayalı 10gün olmuştu. Eşime hamileyim ne yapacağız dediğimde, ilk şamarı yedim denebilir. "Tanselcim, ben ne kadar yardımcı olurum desemde ben erkeğim! , işin çoğu senin olacak, yani emzirmek ,alt değiştirmek, geceleri kalkmak, ee işe ara vermek...vb. ben ne kadar istesemde bunları yapamam, bu nedenle bebek konusunda karar senin" dedi. İşte bu kadar...

Şamar beni sarsmıştı ama düşündükçe kızgınlık ve öfkenin yerini anlamaya çalışmak alınca dedim ki sonuç=gerçek ;en azından açık ve net.
Çocuk bakım ve sorumluluğu benim ama çocuk ikimzin!

Bu çocuğu ben istedim ve yaptım. İkinciyi istemem ve gerçekleştirebilmem 14 yılımı aldı. (ancak toparlandım ama yine kaşındım)
Diyeceğim seçimler bizim, kocalar da öyle!

Bu adamları biz seçtik, hayallerimiz beklentilerimiz vardı ama durum bundan ibaret. Geri dönüşde yok.

Sonuç: ben diyorum ki çocuklarımı ben istedim, ve onlara severek, bazen de kızarak bakıyorum. buna da hakkım var. Ama eskaza herhengibirine kızdığında ya da söylendiğinde ben de hemen ona kızıyorum. Sen de bağırıyorsun ya diyor. Ben ANNEYİM diyorum. Ondan istediklerimi net ve açık bir şekilde ona iletmeye çalışıyorum. Karşılanmadığında ben de bazı şeyleri eksik bırakıyorum. Artık pantolonlarını ütülemiyorum (kapris olsun diye değil gerçekten yetişemiyorum), yemek yapamadığım günler çok oluyor, "yetiştiremedim" diyorum. Büyük oğlumla sinemaya gitmek istiyorum, bir kaç saat Eren'e bakmanı istiyoruz diyorum...
Bugün canım dışarı çıkmak istiyor diyorum. Yani evdeki yaşantımda karşılaştığım güçlükler benim tercihimmiş gibi yaparak çözüm üretiyorum inanın daha az yıpratıcı oluyor.

Kocamı değiştirmek için uğraşmayı bırakalı çok oldu, e ben de değişmeyeceğime göre; bu yaşam bizim, biz seçtik o zaman ona göre gardımızı alalım diyorum.

Biraz uzun oldu ama hepimiz doluymuşuz....

[cemile_zipak]

Şimdi arkadaşlar, altınımızı, pırlantamızı nevar neyok satıyoruuz, topluca estetik ceraahımız Gürsel Turgut'a gidiyoruz, doktorcum bizi baştan yarat, mümkünse erkek olarak yarat diyoruz...

Erkekliğin bütün gerekli ve işe yarar ayrıntılarını ekletiyoruz, fazlalıkları aldırıyoruz, akşam eve gidiyoruz, kocanın sırtına bir şaplak atıp, "naaber arkadaşım, artık ben de sendenim", diyoruuz, "hadi gel şu çocukla beraber oynayalım, sonra bir pizza ısmarlarız, ailecek yeriz, soona da beraber bulaşıkları yıkayıp, anırarak maç seyrederiz, çocuğu yatırır, sonra internetten kızlarla yazışırız" diye önerilerde bulunuyoruz...

Onlar da rahatlar biz de, öyle değil mi?

Beraber bira göbeği yapar, çapkınlığa bile çıkarız!!

Erkekleri eğitemiyorsak biz de onla gibi oluruz, kölelik de bir yere kadar!!

Ya da tersi de olabilir, eşlerimizi bir gün iyice sarhoş eder, onları bu sefer kendimize benzetecek operasyonlara sokabiliriz Sonra beraber diyet yapar, çocuğumuzu 2 kat anne şefkati ile büyütebiliriz....Yanyana kuaforde oturur, evde ağda partileri verir, günlere gideriz, ya da beraber çapkınlığa çıkarız..

Bu yazdıklarımın çok radikal çözümler olduğunu biliyorum, ama eşlerle başaçıkabilmek için, ya bu şekilde radikal şeyler yapacağız, ya da herşeyi kabullenip popomuzun üstüne oturacağız, ortada kalmak çok sancılı bir konum, bir gün herşeyi kabullenip diğer gün isyan etmek bizi çok yıpratır diye düşünüyorum.

Ben de şu anda ortada kalmış durumdayım, hepimizin kocaları farklı mizaçlara sahip, o yüzden çözümlerimiz de elbette farklı farklı olacaktır. Bu yüzdeniyice düşünüp, planlar yapıp, farklı stratejiler geliştirmeliyiz.

Unutmamamız gereken tek şey, sakin olmak, asla bağırmamak, kavga etmemek, bir strateji çalışmazsa başka bir yol bulmaktır. İnanın bana eğitmemiz gereken 2 çocuğumuz var (1den fazla çocuklular için: Çocuk sayısı+1 , çocuklarımızı nasıl bağırarak ve sinirle eğitemezsek kocaları de öyle eğitemeyiz.

Bir düşünelim...Onlardan neler istiyoruz...Bunları nasıl elde edebiliriz? Nasıl bir yol izlemeliyiz? Neler yapmalı ve söylemeliyiz? Her erkeğin zayıf bir yönü mutlaka vardır, istediklerimizi elde etmek için eşimizin zayıf yönlerini (tabii ki incitmek için değil ikna etmek için) bulup ona göre stratejiler çizmeliyiz.



Ne dersiniz kızlar?Sizde de "bence" mi?

[dilaradilek]

Evet biliyorum Tansel onları değiştiremeyeceğimizi. Zaten değiştirmek de istemiyorum. Sadece üzerine düşen sorumluluğu yerine getirsin istiyorum. Benim ütü yapmama gibi bi lüksüm olamadı hiç. Ben yapmazsam bişeyi yapılmıyor, bununda çözüm olmadığını görmek geriye dönmekten başka yol bırakmıyor.

Seçimlerimizi evet biz yaptık. Ama ne biz onlara ne onlar bize ev ve çocuk yükünün tek tarafta kalacağını baştan söylemediler değilmi. Baştan kabul ettiğim şeylere gögüs germesini de bilirim. Ama görüyorumki haklısın. O zaman onları hayatımızın her bölümüne sokmayacağız anlamı çıkıyor. Zamanla yabancılaşmayı şimdilerde anlayabiliyorum. İnsan yıprandıkça karşı taraftan beklentilerini azaltıyor, buda kabullenmeyi ve onun dışında ama onunla birlikte bir hayat kurmayı getiriyor. Sevgiyle kal.