bu konudan ben çok sıkıldım daha doğrusu çok üzülüyorum
bilenler bilir benim üç yaşında bir kızım var ve çok hareketli bütün gün boyunca beş dakika bir yerde oturduğu görülmemiştir ayrıca çeneside hiç bitmez hiç yorulmadan sürekli konuşur ben çocuk konusunda çok sabırlı değilmişim onu anladım tabi ki kızımı canımdan çok seviyorum o benim herşeyim yaşam sebebim ama öyle anlar oluyor ki dayanamıyorum bağırıyorum ve poposuna vuruyorum sonra çok vicdan azabı çekiyorum ama çocuğunla beraber bütün gün beraber olan anneler beni daha iyi anlar çünkü çalışan annelerin işi biraz daha kolay bence çünkü bütün gün yavrularını özlüyorlar biran önce iş bitsinde çocuklarına kavuşsunlar diye saat sayıyorlar görüştükleri zaman dilimi kısıtlı ondada iyi vakit geçiriyorlar kızmaya zamanları kalmıyor özlem gideriyorlar tek zor yanı bütün gün işte çalıştıkları için akşam belki çocuklarının yaptığı huysuzluk yada naz onlara zor geliyordur ama kabul edin evde olan annerin işi daha zor durum böyle olunca insan bazen dayanamıyor bağırıyor ama büyüklerimiz çok sakinler çok sabırlılar torun yiğen çok kıymetli birde tek olunca tam bir kraliçe oluyorlar ona bağırılmasına hiç dayanamıyorlar kıyamıyorlar annem benim üst katımda oturuyor ben çok memnunum allah razı olsun bana çok yardımcıdır her konuda artları çok fazla böyle oturmaktan hiçbir şikayetim yok ama dediğim gibi onların gözünde kötü anneyim bu fikri nasıl değiştireceğim bilmiyorum bu konu çok canımı sıkıyor üzülüyorum ben anneliği haketmiyorum galiba