geçmiş olsun Suzan
öğretmen bu olayı senden öğrenmemeliydi bence...
Bensu bu gibi durumlarda sesini çıkarmaz mı?
geçmiş olsun Suzan
öğretmen bu olayı senden öğrenmemeliydi bence...
Bensu bu gibi durumlarda sesini çıkarmaz mı?
Ben çocuğun yaptığı her hareketi ailede bitirenlerdenim. Bizim çok yakın bir akraba var. Oğlumdan bir yaş küçük oğlu var. 4 yaşlarında. Aman Allah ım ne yaramaz, ne huysuz bir çocuk. Bir araya gelmemiz oldukça azdır. Zaten ben az olması için çaba sarf ediyorum. Oğluşum büyük olmasına karşı hep darbe alır ondan. Gelirler bize. Zaten tüm oyuncaklar oğlumun olmasına rağmen hepsine saldırır. Zavallım Ömer'im de ses çıkarmaz. Sadece anne izin istemeden alıyor der. Ömer eline hangi oyuncağı alırsa alsın, tuturuyor illa o oyuncağı istiyor.
Çocuk nereye gitse vukuat. Sıkıysa çocuğa dur yapma de. Annesi hemen savunmada, küsme rollerinde, deli oluyorum. Kız çocuğu yüzünden, kendi anasına, babasına bile bi sürü eziyet ediyor. Diyorum ileride çok zararını göreceksiniz ama dinleyen yok.
Annesi o kadar korumacı ve saldırgan ki, çocuk bunu anlıyor ve bile bile yaramazlık yapıyor, şikayet etmeyi biliyor. Yalan söylüyor. Anne de yavrusuna kıyamama durumları ve herkesi bunalttı...
Mümkün olmadıkça görüşmemek ve görüştüğümüz esnada yavrumu korumakta çareyi buluyorum. Yoksa kıyamet kopacak, sinirimden çatlıyorum :-x
bensu evde aslan okulda karınca takılıyo malesef.eyselim yazdı:
geçmiş olsun Suzan
öğretmen bu olayı senden öğrenmemeliydi bence...
Bensu bu gibi durumlarda sesini çıkarmaz mı?
aile etken olmazmı etken tabi ki. çocuğu ile her daim konuşan, hatalarını söyleyen ebeveynlerin çocukları öyle davranırmı.. ama yine de ufak çocuklarda yaramazlık etme durumunu her zaman aileye bağlamak gerekir mi onu bilemiyorum.zehra_ yazdı:
Ben çocuğun yaptığı her hareketi ailede bitirenlerdenim. Bizim çok yakın bir akraba var. Oğlumdan bir yaş küçük oğlu var. 4 yaşlarında. Aman Allah ım ne yaramaz, ne huysuz bir çocuk. Bir araya gelmemiz oldukça azdır. Zaten ben az olması için çaba sarf ediyorum. Oğluşum büyük olmasına karşı hep darbe alır ondan. Gelirler bize. Zaten tüm oyuncaklar oğlumun olmasına rağmen hepsine saldırır. Zavallım Ömer'im de ses çıkarmaz. Sadece anne izin istemeden alıyor der. Ömer eline hangi oyuncağı alırsa alsın, tuturuyor illa o oyuncağı istiyor.
Çocuk nereye gitse vukuat. Sıkıysa çocuğa dur yapma de. Annesi hemen savunmada, küsme rollerinde, deli oluyorum. Kız çocuğu yüzünden, kendi anasına, babasına bile bi sürü eziyet ediyor. Diyorum ileride çok zararını göreceksiniz ama dinleyen yok.
Annesi o kadar korumacı ve saldırgan ki, çocuk bunu anlıyor ve bile bile yaramazlık yapıyor, şikayet etmeyi biliyor. Yalan söylüyor. Anne de yavrusuna kıyamama durumları ve herkesi bunalttı...
Mümkün olmadıkça görüşmemek ve görüştüğümüz esnada yavrumu korumakta çareyi buluyorum. Yoksa kıyamet kopacak, sinirimden çatlıyorum :-x
benim kızlarım gidip de kimseye zarar vermez mesela. hırpalamaz falan.. hırpalandıklarında da şaşkın kalıverirler öyle .
Ay ne bu her sınıfın bir çılgını var ,terör estiriyor..
Valla konuşabileceğin herkesle konuş. Okullar bu tür meseleleri ört bas etme eğiliminde olurlar, sakın yüz verme.
Bizim kız kreşteyken, bir iki kere ısırma vs. oldu.
Öğretmenin dediği bana çocuk şikayetiyle gelmeyin.
Ne kadar yanındayız deselerde, maalesef çocukların bazıları diğerlerini hırpalıyor.
Eşime ters geldi ama ben bir karar aldım.
Kızıma onu dedim.'kendini dövdürme savun' bana başka yol bırakmadılar.
Dayak atan çocuğun aileleriyle konuşmamda çare vermediği için böyle çözüm buldum.
Yani hayatta ayakta kalmak için ürtmeyeceksin, kendini savunacaksın prensibi edindim.
Ne kadar acı.çocuklarımız canlarımız tabi ki çok önmeli. Lakin yanlışları kapatarak büyütmemeli görmemezlikten gelmemeli.
* Görüşmemek çözümmü? Hayır.
Bir hayat sunuyorsunuz topluma
Anneyle bir anne kalbiyle konuşarak (madem duygusallığı kullanıyor) yardım almaya yönlendirin lütfen.
Benim oğlumda da boy pos yerindedir ama kalkıpta hiçbir çocuğa efelenmez. Başına bişey geldiğinde de koruyamaz kendini. Her zaman tembihlerim kimseye haksızlık etme ama canını da yaktırma diye.
Benim tanık olduğum anne çocuğu kendi elleriyle o hale getiriyor. Yoksa bizde bilirdik, kendi çocuğumuzdan canavar yaratmayı. Çocuğa ufak bir gaz vermeye, cesaretlendirmeye bakar iş.
nilsubensu yazdı:
aile etken olmazmı etken tabi ki. çocuğu ile her daim konuşan, hatalarını söyleyen ebeveynlerin çocukları öyle davranırmı.. ama yine de ufak çocuklarda yaramazlık etme durumunu her zaman aileye bağlamak gerekir mi onu bilemiyorum.zehra_ yazdı:
Ben çocuğun yaptığı her hareketi ailede bitirenlerdenim. Bizim çok yakın bir akraba var. Oğlumdan bir yaş küçük oğlu var. 4 yaşlarında. Aman Allah ım ne yaramaz, ne huysuz bir çocuk. Bir araya gelmemiz oldukça azdır. Zaten ben az olması için çaba sarf ediyorum. Oğluşum büyük olmasına karşı hep darbe alır ondan. Gelirler bize. Zaten tüm oyuncaklar oğlumun olmasına rağmen hepsine saldırır. Zavallım Ömer'im de ses çıkarmaz. Sadece anne izin istemeden alıyor der. Ömer eline hangi oyuncağı alırsa alsın, tuturuyor illa o oyuncağı istiyor.
Çocuk nereye gitse vukuat. Sıkıysa çocuğa dur yapma de. Annesi hemen savunmada, küsme rollerinde, deli oluyorum. Kız çocuğu yüzünden, kendi anasına, babasına bile bi sürü eziyet ediyor. Diyorum ileride çok zararını göreceksiniz ama dinleyen yok.
Annesi o kadar korumacı ve saldırgan ki, çocuk bunu anlıyor ve bile bile yaramazlık yapıyor, şikayet etmeyi biliyor. Yalan söylüyor. Anne de yavrusuna kıyamama durumları ve herkesi bunalttı...
Mümkün olmadıkça görüşmemek ve görüştüğümüz esnada yavrumu korumakta çareyi buluyorum. Yoksa kıyamet kopacak, sinirimden çatlıyorum :-x
benim kızlarım gidip de kimseye zarar vermez mesela. hırpalamaz falan.. hırpalandıklarında da şaşkın kalıverirler öyle .
Haklısınız, tabi ki görüşmemek çözüm değil ama olmuyor olmuyor olmuyor.
Her araya geldiğimiz de yanlış olduğunu vurguluyorum. Çocuğunun yaptığı davranışların aynısını başka bir çocuk senin oğluna yapsa hoşuna gider mi diye soruyorum ama anlamamakta direniyor. İleride okula gittiğin de çok daha büyük sorunlarla karşılaşacağını söylüyorum ama dinleyen yok. Her zaman kendi haklı ve aşırı korumacı.
Üstelik çalışan anne de değil. Kendimi örnek gösteriyorum. Bak biz çalışan anne babayız. Akşamdan akşama yavrumuzla bir aradayız ama şımarık olmayan, söz dinleyen bir yavrumuz var diyorum ama, nafile...
IMJANSET2 yazdı:
Ne kadar acı.çocuklarımız canlarımız tabi ki çok önmeli. Lakin yanlışları kapatarak büyütmemeli görmemezlikten gelmemeli.
* Görüşmemek çözümmü? Hayır.
Bir hayat sunuyorsunuz topluma
Anneyle bir anne kalbiyle konuşarak (madem duygusallığı kullanıyor) yardım almaya yönlendirin lütfen.