Bayadır yoktum; Ben değil "Lord Poton" suçlu..

[luna_lovegood]

Protanal Depresyonmuş.. (lohusalık depresyonu) Böyle birşey olacağını az çok biliyordum ama bu kadar etkileyeceğini bilmiyordum..
Yaşama isteği içimden bir anda çekildi gitti sanki. Herkes hayatını yaşıyor, benimki durmuş gibi hissettim.
Mutsuzluk..
İştahsızlık
Suçluluk Duygusu
Sürekli insanlarla kavga hali..

Bi yandan Yağmur'a karşı inanılmaz bir sevgi, diğer yandan "ben ne yaptım!" duygusu, sonra bu duygudan sonra bir daha suçluluk hissi..
Birtek okul beni mutlu ediyor, orada bambaşka bir insan oluyorum ama son ders zili çaldı mı içimi yine bir sıkıntı kaplıyor..
Elif Şafak bir kere daha sevaba girdi benim sayemde, "Siyah Süt" olmasa bana ne olduğunu anlamayacaktım.
Kendi kendine geçiyormuş, sabırlı olmak lazımmış.
Şimdi daha iyiym ama geçti mi geçmedimi bilmiyorum, ama eski "ben"i özledim..

[Anci]

Normal hepsi..
Ben, oğlum doğdugunda, duvara fırlatasım geliyordu bazen. Gece gündüz uyumayan bir çocuktu.Bir de tabi çocuktan önce her şey çok daha rahattı ,özgürdüm .Bebek gelince herşey değişti hayatımda.. Öyle derken, kızım doğdu, esas o zaman anladım depresyon neymiş.Bu zamana kadar habire kendi kendime depresyona girdim çıktım gidim çıktım. Anca rahata erdim gibi sanki.Biri okulda biri kreşte şimdi.

YAni ,sabret ,bekle ,geçecek

[ayben]

seninde dediğin gibi yakında gecek ama sabırlı ol
senin için bu zamanın cabucak gecmesini diliyorum

[luna_lovegood]

Yağmur çok uslu bir bebek..
Emiyor, uyuyor, kilo alımı normal, neşesi yerinde.
Sadece biraz kucak bebeği oldu, alışmasın diye neler yaptım ama biraz da yapıyla alakalı heralde..
Belki şımarıklık benimki ama elimde de değil işte.
Bi de evde de sorunlar var
Eşim ve annem bek uyuşamıyorlar..
Hayatım bitti gibi geliyor.
"Ayy kucağıma aldığım an yeniden doğdum" derler ya, o bende külliyen yalan işte.
Hiç öyle hissetmedim.
"Sanki hayatımda hep vardı" diyorlar, ben geçmişi özlüyorum galiba..
Bi de nedense İsmail'i çok suçlıuyorum..
Onun hayatı normal devam ediyor çünkü, bide Yağmur eklendi işte..

[rozen]

Ah bu Lord Poton yok mu

Geçecek merak etme...Ben bir sene sonra toparlandım.

[qamze]

Ben de anca kendime geliyorum.
Bazen tavan yaptığı oluyor yine.
Şımarıklık da yapmak istemiyorum eşime karşı. Daha anlayışlı, yardımcı olamazdı.
Ama insanın elinde değil.
Zor günler.

[camomile]

postnatal olmasin o?
kendi kendine gecmeyedebilir,yardim almak gerebilir guzum.
ben gecti sandim noldu,bi gun baska turlu patladi,hicbiseyi gecirstirme ama sunu bil aynilarini bende yasadim sucluluk duyma e mi?O bebegi ne hayallerle dogurdunu hepimiz biliyoruz,sevgiyle ilgisi yok bunun,sadece dunyanin en buyuk sorumlulugu altinda ezilmek hissi ,korku.

[e_ege]

Sanırım her anne benzer duyguları yaşıyor
Bende çok sıkıcı günler geçirmiştim ama sonra hepsi yavaş yavaş azalıyor
Mümkün olduğu kadar güvenilir birine bırakıp bebeği yürüyüşe falan çıkmak lazım, biraz kafayı dinlendirmek toparlanmak için
Ben ilk bir kaç hafta da geceleri uyunmuyor ya, karşımda uykulu gözlerle dolaşan annem, kayınvalidem, eşim hepsine sinir oluyordum

[karelin_]

zaman zaman bende yaşamıştım...dışarı hava almaya çıksan bir sorun güneş var olmaz çoçuğu çarpar...ya karnı açıkmış olur yada altını alman gerekir...
biz eşimle çok kapıdan dışarı çıkarken döndük...ama herşeye değerler heleki zaman ilerdikçe daha başka oluyorlar
biraz sabır sadece