Hadi bugün nostalji yapalım:Kimler 1.sınıfta anne-babalarının peşinden ağladı?

[$aTo]

Evet arkadaşlar okulların ilk günü aklıma geldi işte...ben daha dün gibi hatırlarım..ikizimle beraber başlamıştık.Herkez bizimle ilgilenmişti (küçükken çok tatlıydıkda) )ilk gün hiç ağlamamıştım..ikiz kardeşim ağlamıştı hatta küçük kardeşimde bizimle kalmak istemiştide öğretmenimiz izin vermemişti!!!..annem bize eve gidince o meşhur çatallı kurabiyelerinden yapmıştı)
çok güzel günlerdi)

[idilara]

beni okulun en iyi öğretmeninin sınıfına yazdırmak için ablamın öğretmeni aracı oluyordu o nedenle kayıt okul açılınca olsun demişler anlaşılmasın diye birinci gün okula gittik ablamın öğretmeni eve götürün çocuğu bugun kaydını ben gün içinde yapıcam demiş .okula giyin ,süslen git sonra yarım saat içinde geri dön . bütün gün ağlamıştım ben okula gidemiycem , cahil kalıcam diye .annemle , babam hala gülerek anlatırlar
şimdiki aklım olsa ne kadar geç başlasa okul o kadar iyi der kebap yapardım evde

[Esra_Yazıcı]

ilkokula 5 yaş 3 aylıkken başladım, halam öğretmendi 5 sınıfı okutuyordu ben de aynı okulun 1. sınıfındaydım... Ağlamadım, canım sıkılınca halamın sınıfı yanıbaşımdaydı )

Ama çok küçüktüm yahu..... hiç unutmuyorum bir defasında dersin ortasında halam büyük bir ciddiyetle ders anlatırken pat küt sınıfa dalıp hala çişim geldi diye bağırmıştım.... ne büyük rezalet.... halamın otorite de sıfır tabi )

Bir de minibüsle giderdik okula, soför yanı boş değilse mümkün değil binmezdim, ayrıca oraya oturunca "esmerim biçim biçim" türküsünü söylerdim. Sosyal anksiyete sıfır )

Allahım çok vurdumduymaz bir çocukmuşum....

[ayısıgı]

bende bu sabah aynı seyı dusundum yolda cocukları gorunce.......
ne aglamıstım ama ne aglamak.....sınıfın kapısını kaptatırmamıstım.........cok cok aglamıstım gerısını hatırlamıyorum....ve bu aglamanın butun okuluma yansıdıgını dusunuyorum.....bır kere cocugu alıstırmak gereklı....hadı okula deyıp zıng sıraya oturtunca olmuyor bence.....lıseyı bıtırene kadar hep agladım bıktım......sevmıyordum okulu...okumak ısterdım ama dersler olmasa...
saka bır yana unuversıteyı bıle bıtırmedım.....yarım kaldı...sımdı oyle pısmanım kı anlatamam...af cıksın dıye dualar edıyorum.........ama bakalım.........ne olacak....
neyse boyle ıste....agla agla.....

[Sibel]

Benim çok oldu tabi Şatocuğum yaşım itibariyle. Hayal meyal annemi sınıfın kapısında son görüşümü hatırlıyorum. Sonra okul hayatı başladı. Yani ağlamadım sadece şaşkın şaşkın annemi kapıda görmeye çalışmıştım.

[$aTo]

bende tersi..ilkokulda hiç ağlamadım ama 19 yaşındaydım..yeni bir işe başlayacaktım..beni babam götürmüştü..o kadar duydulandımki eşşek kadar olduğum halde babamın peşinden ağlamıştım...bu nedir şimdi???

[oğluşum_a]

Anamın kuzusu değildim. Ortanca çocuğum ondan mı bilmem nedendir küçükken kendimi hep evlatlık zannederdim. Ablam gibi ilk çocuk değildim, erkek kardeşim gibi gözde değildim, öyleeee arada birşeydim. Birde haylaz olunca yapma Yasemin, aman Yasemin of Yasemin...

Neyse okullar açılmıştı, annem beni okula götürdü, elimden tutarak (bu kısım bende hep Hansel ve Gratel'i hatırlatmıştır, o sıralar babam okumaya özendirmek için resimli hikaye kitapları alırdı aklımda öyle yer edinmiş). Neyse kalabalığın içinde beni sıraya bırakıp gitmişti, sonra öğr. burası artık sizin eviniz dediğinde kendi kendime "a ha ben biliyordum zaten oldum ve kıyameti kopardım." Öğr. yanıma geldi yavrum ağlama etme, sen niye ağlıyorsun, bende cevap hazır " artık eve gitmeyeceğiiiiz, burası bizim evimiz olmuuuuş" ardından diğer çocuklarda ağlamaya başlamıştı..

[Tunay]

ben ğaladım ne yalan söyleyim. Sınıfın en kısa boylusuydum öğretmenimiz iri yarı bir adamdı Orhan YÜCEL ismini hiç unutmam çünkü çok severdim onu…beni ellerinin üstünde havaya kaldırdı bakın bu sınıfımızın biblosu en küçüğü diye… neyse beni kucağına almıştı artık annen gitsin mi bak o da işe yetişecek gitsin artık demişti… ve annem gitmişti arkasında bi kaç göz yaşı sonra sınıfa adapte olmuştum ne günlerdi …

[GökKay]

beeeeeeeeen ağlamıştım...annem beni sınıfa bırakıp gittikten sonra ağlayarak sınıftan kaçmış ve annemi aramışdım. fakat bulamayınca tekrar sınıfa dönmüştüm.EL MAHKUM...

[sumbul]

ah! eski günler. Ben ağladığımı hatırlamıyorum.Annemin de okula geldiğini hatırlamıyorum.Sanırım abimle beraber gitmiştim: