Seln geçen gün bana:
"Anne ben senden korkmuyorum ve sana bana bağırdığın zaman kızmıyorum artık,çünkü sen her bağırıştan sonra beni seviyor affediyorsun"dedi
aslında ben kararlı ve otorite davranırım,bağırdıktan sonra bazı anneler gibi hemen taviz vermem,kızdıysam bir süre devam eder..
ama fazla uzatmam,baktım gerçekten çok kötü oldu,çok zorunda gitti alır karşıma önce güzel güzel konuşur (bu konuşmayı bağırmadan öncede yaparım ama illa ses gür çıkacak bunlara)ondan bir daha yapmayacağına dair söz alıncada "hadi öyleyse barışalım bir daha olmasın"der sarılır,öpüşürüz
,kızımı sevgi ile ama disiplinli yetiştirdim..şimdiye kadar bunun zararını görmedim bana karşı
asla saygısız ters aksi olmadı,ne desem"tamam anne"dedi
ben hep ayarı ortada tuttum
ama geçen dünkü bu sözü beni düşündürmeye başladı
acaba o saf kalbi ile"anne aslında sen çok iyisin ne kadar kızsanda beni çok seviyorsun o yüzden ben seni çok seviyorum sana olan saygım sevgiden; korkudan değil"mi demek istedi
canım kızım
b
Alıntı Yaparak Cevapla
bence bu harika birşey... senin kızın seni seviyoooooo 