düşündüren öyküler-yazılar-sözler

[handevrem]

tabi denerim ancak biraz zaman...çok da mantıklı düşündüğün için ben teşekkür ederim.

ağlamak güzeldir ve bence "akıl" gibi yaşla doğru orantılı değildir fundacım

rica ederim

tuanaberra yazdı:
sevgili forum sahibesi, sana çok zahmet olmazsa, rica etsem bir fihrist hazırlayabilirmisin.Çok beğendiğim bir yazı vardı 10. sayfada bulabildim ancak.Ve 20 dakkadır zırlayıp duruyorum. aradaki yazıları okurken durmadan ağladım ay noluyo ya yaşlanıyorum sanırım hala burnumu çekiyorum.Bana bu işkenceyi yaşatmazsan çok mutlu olurum Birinci sayfada bir içindeki,ler bölümü forumda gezmeyi koılaylaştırır gibi düşündüm.

Şimdiden teşekkürler.

[AtaBaTu]

handecim seni kutluyorum..ne kadar güzel bir forum oldu..tam bir klasik bence..ellerine sağlık..verdiğin emek içinde teşekkürler canımmm..

[handevrem]

yelizcim teşekkürler amaç güzel şeyleri paylaşmak

AtaBaTu yazdı:
handecim seni kutluyorum..ne kadar güzel bir forum oldu..tam bir klasik bence..ellerine sağlık..verdiğin emek içinde teşekkürler canımmm..

[handevrem]

“Çanakkale Zaferi, Türk askerinin ruh kudretini gösteren şayanı hayret ve tebrik bir misaldir. Emin olmalısınız ki, Çanakkale Muharebelerini kazandıran bu yüksek ruhtur.”

M. Kemal ATATÜRK .


“Harpte iki meş’um (uğursuz) şey vardır. Bunlardan biri taş duvara körükörüne yüklenmek, diğeri kuvvetleri birtakım ayrı ve bağlantısız harekata dağıtıp körletmektir. Biz bu iki ahmaklığı yapmanın tehlikesiyle karşı karşıyayız.”

İngiliz Başbakanı Asquith .



“Avrupa’da hiçbir asker yoktur ki, bu ifadenin altını çiziyorum, Türklierle mukayese edilebilsin. Almanların müdafaada gayet iyi oldukları kabul olunabilir. Fakat siperlerde onlar dahi Türklerle kıyas edilemez. Misal olarak Gelibolu’yu zikretmek isterim. Orada bizim gemi ateşlerimizle büyük zayiata uğrayan kıtalar, Türk olmasalardı. Yerlerinde kalamaz ve derhal değiştirilirlerdi. Halbuki, Türkler, bütün muharebe müddetince yerlerinde kaldılar.”

General Tawshend .





“Çanakkale Savaşları, savaşa İngiliz bayrağı altında katılan Yeni Zelanda’nın uluslaşma sürecine çok önemli katkılarda bulunmuştur. 1915’te Yeni Zelandalılar, kimliklerini İngiliz İmparatorluğu içerisinde tanımlamaktaydılar ve bağımsızlık kazanmak gibi istekleri yoktu.”

Yeni Zelandalı Prof. Dr. J. PHİLLIPS .




“Çanakkale Savaşları, modern savaş tarihinde birleşik kara ve deniz savaşlarımn başlangıcı ve ilk örneğidir.”

Japon Prof. Dr. Em. Krg. Hideo MIKI .


“Çanakkale fecayi’ine (çok acıklı olaylarına) ait mesuliyetin, her iki taraftan hangisine ait ve raci olduğu keyfiyeti henüz tahakkuk edemediyse de, bahri hücumun (deniz hücumu) altında mündemiç (saklı) olan hakayik (gerçekler), o kadar basittir ki, bu hususta en müptedi (ilkel) olanlar bile bunu anlarlar.

Biz en müşkülü’l-icra (yapılması zor) harekete tasaddi ettik (başladık) ve esas noktalara dair maluunatı sahiha (gerçek bilgiler) elde etmeden evvel mutadımız (adetimiz) olduğu üzere, düşmanı hakir (küçük) görerek, böyle bir külfetli işe sarıldık. Neticedeyse, herkesin kabul ve itiraf edeceği bir hezimete, mağlubiyete uğradık ki, bunun izin, hiçte şikayete hakkımız yoktur.

18 Martta mağlup olduk. Bu bapta tevile felana (başka anlam vermeye falan) hacet yoktur.”

İngiliz Yazar Ellis Ashmit BARTLETT .



“Çanakkale müdafaası, üç mucizeler muharebesidir Hali kurtardı; maziye hamaset ve azametini iade etti; vatanımızı bir vatanı ebedi yaptı.”

Sami Paşazade Sezai

[MirArda]

[handevrem]

[AtaBaTu]

Yeterli insan sükut eder yetersiz olan ispata çalışır***Adaletsizliği işleyen çekenden daha sefildir***Kuvvetine güvenenler,korkutma küçüklüğünde bulunmazlar***Senden iyilere yerini vermesini bil***Çok dinlememiz az konuşmamız için iki kulağımız bir dilimiz vardır***

[handevrem]

Genç kadın sebebi bilinmez bir hastalıkla yatmakta. Tedavisini üstlenmiş olan doktorlar zamana karşı bir yarış içinde hastalığın ne olduğunu çözmeye çalışıyorlar. Karaciğerin bu kadar hızlı çürümesine bir anlam veremiyorlar. Hasta dört saat içinde ölecek. Acilen bir karaciğer nakli yapılması gerekiyor. Ama nakil yapılması durumunda da eğer yanlış teşhiş konmuş ise ciğerin çürümesi ve hastanın ölme tehlikesi var, üstelik 36 saat içinde.

Yani yapılabilecek bir nakil ya hastayı kurtaracak ya da ölümünü sadece 32 saat kadar geciktirebilecek.

Üstelik kim sağlıklı bir ciğerin yarısını böyle bir durumda bağışlar ki?

***

Yatakta umutsuzca yatan genç kadının sevgilisi bir diğer genç kadın ise onu yaşatmak için her şeyi yapmaya hazır.

Saatlerdir uykusuz kaldığı sevgilisinin başından ayrılıp kahve almak için dışarı çıktığında, yataktaki sevgili bıkkınlıkla "Bu ilişki çoktan bitmeliydi. Araya hastalık girdi ve ayrılmak istediğimi söyleyemedim bir türlü" derse ne olur peki?

Yatakta yatmakta olan hasta kadının mutsuzluğunu dinleyen doktor dışarı çıktığında karaciğerin bulunduğunu ve üstelik terk edilmek üzere olan sevgilinin karaciğerinin yarısını bağışladığını öğrenirse ne olur?

Hekimler ameliyata hazırlanırken bu durum kendi aralarında tartışmalarına sebep olur.

Bütün konuşmalara şahit olan doktor karaciğerini bağışlayacak olan sevgilinin gerçeği bilmesi gerektiğini düşünmektedir.

Karaciğerini bağışlamadan önce terk edilmek üzere olduğunu bilmelidir.

Ameliyatı gerçekleştirecek olan doktor ise oldukça sert ve rasyonel yaklaşır duruma: Hasta ne olursa olsun kurtarılmalıdır! Bu tür "etik" zırvalıklar zaman kaybından başka bir şey değildir.

Hastaya karaciğerin bulunduğunu, sevgilisinin karaciğerinin yarısını bağışladığını, ölüm riskini anlattıkan sonra ameliyata girmeden önce ayrılma kararını açıklaması gerektiğini söyler vicdanlı doktor. Hasta bu davranışı etik bulur.

***

Ameliyata yanyana sedyelerde götürülürken kendisine karaciğerini bağışlayacak olan sevgiliye "Sana söylemek istediğim bir şey vardı" der hasta kadın.

"Biliyorum" diyerek elini tutar sevgilisi "Biliyorum ben de seni seviyorum."

Ayrılmak istediğini söyleyemeden narkozun etkisine girer hasta kadın.

Ameliyat başarıyla sonuçlanır; teşhis doğrudur. Tedavi başarıyla yol alır.

Ameliyattan sonra sevgilisine karaciğerini bağışayan sevgilinin odasına girer doktor. "Sen ona karaciğerini bağışladın ama o seni terk edecekti" der...

Sevgilisine karaciğerinin yarısını vermiş olan gururlu genç kadın gülümser..

"Biliyordum... Beni terk edecekti... Ama artık hiçbir zaman terk edemeyecek..." (Dizimax-Dr. House)

***

Kim gerçek kötü bu hikâyede?

Dürüst davranmak gerek diyen doktor mu,

Doktorla aynı fikirde olan sevgili mi,

Hastasını kurtarmak için her yolu mübah sayan cerrah mı,

Yoksa sırf kendi isteği doğrultusunda kendinden bir parçayı verebilecek kadar hesaplı olabilen sevgili mi?

***

Aslında nereden baktığımıza bağlı bir yandan da...

Aşkta da her yol mübah tıpkı savaşta olduğu gibi diyebilirsiniz.

Ama "Ben sana kendimden bir parça verdim beni terk edemezsin. Beni benim seni sevdiğim gibi sevmek zorundasın" diyen mi haklı yani?

"Mazlum" olarak yaşamayı tercih etmenin İKİ YÜZLÜ TOPLUMSAL KOLAYCILIĞI MI İYİLİK HALİ YANİ?

Sevdiğinin üzerine bıraktığı sevme yükünü ömür boyu bir diyet olarak sorgulayarak sevilebileceğine inanmak mı normal ya da?

"Sana saçımı süpürge ettim, sana ben gençliğimi verdim" diyene "e vermeseydin" derlerse "vermeseydin" diyen mi haksızdır, bahşettiği "iyiliğin" diyetini durmaksızın soran kasap mı?

"Al bu kolum, al bu ciğerim, al bu diyetim" diyen mi ahlaksızdır yani?

Ne tuhaf yaşamın şu yumuşak karnı...

Bazen yumruk atmaya kalktın mı elin kalıverir içinde ...


İclal Aydın

[barbiece]

düşündürücü bir hikaye,,

ne kimseye borçlu kalmayı severim nede bana
zorunlu kalmalarını,
sevdiği için benimle olsun yada ben onu seviyorsam
onunla olmalıyım, mecburiyetten değil, ....

[ozgnr]

ellerinize yüreğimize sağlık çok güzel bir forum oldu bu