Sevgili arkadaşlar,
Biraz önce aldığım bir mesajı sizlerle de paylaşmak istedim... Bu sitenin duyarlı anne babaları olarak, belki bir el uzatan çıkabilir mi acaba diye...
Bizler için çok küçük olabilecek bir katkı onlar için çok büyük anlamlar ifade edebiliyor. Bunu Figen'in bize ilettiği mesajlardan ve geçenlerde forumda konuşulan Ayşe Kulin'in "Kardelenler" inden biliyoruz...
Sevgiler,
-----------------------------------------------
Subject: diyarbakırdan umutsuzca selamlar
Nasılsınız? Sizi bizimle ilgilenmeye davet etmeye hakkım olduğunu
zannetmiyorum ama anlayışlı olacağınızı düşünerek yardımınızı
bekliyorum. Ben
Diyarbakır 500 evler Lisesi Müdürü olarak görev yapmaktayım. Adım Tolga
BİLEYZİK. 1972 İstanbul üsküdar doğumluyum. 1996 yılından beri gururla ve
şerefle mesleğimi icra etmekteyim. 26/11/2002 tarihinden beridir de
müdürlük
görevini yürütmekteyim. Size nereden başlayacağımı
bilemiyorum? Sıkıntılarımızla sizi boğmak veya hergün gelen ve
klişeleşmiş
maillerden biri olarak kalsın istemiyorum. Bu mailimi sizde bir iki
arkadaşınıza gönderirseniz sıkıntılarımızı paylaştığımız için azalır
düşüncesindeyim.
Okulumuz 2002/2003 eğitim öğretim yılında açıldı.Devlet imkanları ile
yaptırılmış 21 derslikli fiziki şartları iyi olan bir okul.Öğretmen
sıkıntımız yok çünkü valiliğimiz ve Milli Eğitim Müdürlüğümüz bu konuda
hassaslar. Bizim sıkıntımız bilgiye ulaşamamak. Bırakın interneti daha
bilgisayarın nereden açılıp kapanacağını bilmeyen öğrencilerimiz
var. Dikkatinizi çekerek söylüyorum,bu evlatlarım lise öğrencisi,onlardan
teknolojiyi en iyi şekilde kullanmayı bekliyoruz ama imkan
sunamıyoruz. Kan
ağlıyorum.içim acıyor,imkansızlıklar belimi büküyor. Evden getirdiğim
bilgisayarımla bütün öğrenci öğretmen ve yazışmalarımızı iyi kötü bir
yazıcı
ile idare etmeye çalışıyoruz. O da çökecek diye korkuyorum. Bakanlığımızın
tahsis ettiği bilgisayarımızı henüz alamadık. Gelse nispeten
rahatlayacağız. Öğrencilerime bir bilgisayar labaratuarı kurmak,iyi
donanımlı
bir kütüphane ile onların derslerine yardımcı olabilecek bir ortam
yaratabilmeği bana inşallah sesimi duyanlar sağlayacaktır. Çocuklarımı
tanımanızı o kadar isterdim ki,pırıl pırıl okuma sevdalısı Atatürk İlke
ve
İnkılapları'na bağlı gençler. Şiiri,çiçeği,böceği,insanı seven Anadolo
daha
doğrusu Güneydoğu Anadolu gençliği, onlara bir fırsat tanısak var ya
anlatamam....... Çoğu çevre köylerden geliyor benim çocuklarım. Ama nasıl
gelip gittiklerini bir ben bir de Allah bilir. Malumunuz Liseler Taşımalı
eğitim kapsamında değil. O yüzden kendi imkanları ile gelip
gidiyorlar. En
yakın köy 15 km. Anayola çıkmak için 2-3 km.yürüyeni bile var. Hele kışın
çektiğimizi anlatamam. Birgün hiç unutmuyorum yoğun tipi vardı. Dersimiz
bitti
evletlerımı uğurladık. günlük işlerimizi yapıp biz de mesaimizi
bitirdik. Son
kontrollerden sonra biz de çıktık.Arabamla anayoldan evime doğru
dönecekken
halinde çocuklarımıgördüm. O soğuğa aldırmadan yanlarına koşarak
gittim, birbuçuk saattir beklediklerini hiçbir aracın durmadığını araba
çok
zor bulacaklarını söylediler. Soğuktan moraran elleri ile birbirlerine
sarılmış,gözleri nerdeyse ferini yitirmiş bir halde bana beklemememi
söylediler. Ne mümkün götürmek istedim onları ama nasıl sığacaklardı
küçücük
arabaya. 14 kişiler.bagaja bile bindirmeyi düşündüm. Ben bunları
düşünürken
bir minibüs yanaştı çocuklarımı bindirdim.Onlar uzaklaşırken
yanaklarımda
ayazda donan yaşlara aldırmadan yavaş adımlarla arabama doğru
yürüdüm.ardından bakamadığım çocuklarımı düşünmenin verdiği kasvet her
yerimi kaplamıştı.İnanın bu satırları kalben ve ruhen yaşayarek sizinle
paylaşıyorum. Maddi durumları gerçekten zayıf çocuklarımın. Bir kazakla
koca
kışı geçirmenin ne demek olduğunu sadece onlar bilir. Soğuktan morarara
ellerini kalem tutabilmek için kalorifer peteğini neredeyse içine alacak
kadar yakın otururuyor bu gençler. Hiç bir zaman şikayetçi olmadı
aslanlarım,onlara en iyi eğitimi verebilmenin telaş ında olduğumu
biliyorlardı çünkü.Sizden istirham ediyorum bu mailimi yakınlarınızla
paylaşsanız, onlara aynen gönderseniz, onlar da yakınlarına derken
öncelikle
çocuklarıma ve öğrenme azimlisi diğer evlatlarıma bir umut ışığı
doğacaktır.S İZLERİ GÖRMESEM DE SEVİYOR HASRETLE KUCAKLIYORUM.YANLIZ
OLMADIĞIMI BANA HİSSETTİRMENİZ DİLEĞİ İLE..............
UMUDUNUZ UMUDUMDUR.
TOLGA BİLEYZİK
0 412 255 08 49
0 533 723 40 44
---------------------------------------
Biraz önce Tolga Bey ile telefonda görüştüm. Sadece giyecek ve kırtasiye değil, aynı zamanda bilgi yardımına da ihtiyaçları olduğunu söyledi. Henüz kendisine ulaşan bir yardım olmadığını söylüyor.Yardımlar için kendisi ile irtibata geçip adres alınabilir.
e-mail adresi : bileyzik@e-kolay.net
Benim ilk aklıma gelen, firmaların, teknolojik olarak eskidiği için kullanımdan kaldırdıkları bilgisayar, yazıcı vs. türü ellerindeki cihazlar olabilir. İnternet paketi almak istiyorlar vs.
İst. da bile bir çok okulda bilgisayar yok. Kütüphane daha fazydalı olacaktır gibi geliyor bana. Şahsi fikrim... Ama para toplanırsa da seve seve katılırım.
