Hatırlarmısınız bilmem aylar önce sizlere bir çağrı yapmıştım.Evleri yanan miniklere yardım edin diye.Sağolsun sitedeki duyarlı birçok anne bu konuda yardımcı olmuştu bu miniklere ve ben de gelen yardımları onlara ileterek aracılık yapmıştım.Neyse uzatmayım bu aile bizim fabrikanın lojmanlarından birine yerleştirildi yani bana komşu oldular.İlk zamanlar tüm komşular hepimiz yardımcı olduk onlara ve elimizden geldiğince birşeyler yapmaya çalıştık bu çocuklar ve aile için.Ama artık olaylar öyle gelişmeye başladı ki inanın nasıl davranacağımı bilemiyorum.Kısaca anlatayım bu aile bizim lojman da oturuyor ve bir yandan da yanan evlerinin yerine ev yapmaya çalışıyorlar.Ev yapıyoruz diye çocuklar resmen sefalet içerisinde büyütülüyorlar.Tüm kazançlarını eve aktarıyorlar ve çocukları inanın kuru ekmekle besliyorlar.3 tane çocuk var ikisi erkek biri kız.Anneleri deseniz kör cahil hatta sorunlu bir tip.Baba sabah çıkıyor akşam geliyor çocuklarla falan hiç ilgilenmiyor.Kadın iki erkek çocuğu sabah abartmıyorum 7.30 da dışarı bir salıyor ve akşam hava kararınca içeri alıyor.Kendisi ise kapı kapalı kızla beraber bütün gün evde.Çocuklar aç mı susuzmu diye sorduğu bile yok.Çocuklar susayınca bile bizlerin kapısına gelip su istiyorlar.Arada sırada yarım ekmeğin içine domates koyup veriyor ellerine yesinler diye ve bu iki çocuk tüm gün aç sefil onun bunun kapısında birisi birşey verirse yiyorlar.Kız çocuğun ayaklarında sorun var.İki bacak parantez vaziyetinde.Doktora götürdünüz mü diye sordum evet dedi annesi doktor kemikleri zayıf gelişmiyor demiş.Bol kalsiyum alması gerekiyor süt içiriyormusun diye soruyorum ev yapıyoruz ya süte ayıracak para yok dedi bir seferinde ve benim sinirlerim iyice boşaldı ve ağzıma geleni söyledim kadına.Siz ev yapacaksınız diye bu çocuk böyle mi büyüyecek ileride sakat kalırsa hiç mi üzülmeyeceksiniz dedim.Geçer birşey olmaz diyor.Yani kısacası örnekler anlatmakla bitmez bunlar yalnızca birkaçı.
Ben şimde ne yapacağımı şaşırdım.Çocuklara kıyamıyorum ara sıra yiyecek birşeyler oyuncak falan veriyorum fakat nereye kadar.Anne babanın tutumu aklıma geldikçe sinir oluyorum.Bir de rahatlarki sormayın.Çocukları sıra sıra yapmışlar o kadar.Sorumluluk denen birşey yok.Kadını çekip konuşmak da hiçbir işe yaramıyor çocuklar için üzülüp duruyorum.
Fakat anne babayı Allah islah etsin diyorum başka birşey diyemiyorum maalesef.
