Ne kolay aslinda birbirimize kuvvet vermek... Destek olmak, omuzumuzu uzatmak, el tutmak... Ve ne kadar geri donusumlu bir vermek bu... Katlanip, cogalip geri donuslerinde altta kalmak ne kolay.
Kuru bir "merhaba" olmamali agzimizdan cikan. "Mrh" gibi kisa hic olmamali... Hal hatir sormaliyiz; icten; gonulden.
"Aferin" deyip gecmemeliyiz cocuklara... Becerisini adlandirip taktirimizi tanimlandirmaliyiz. "Bilsen ne hosuma gitti guler yuzle "gunaydin" demen bana" diye yazmaliyiz aklinin olumlular hanesine.
"Seni seviyorum cunku..." diye baslayabilmeliyiz... Ve binlerce sukran siralayabilmeli. Ne cok sey siralabiliriz zorlanmadan... Nefes alisi bile ne buyuk hediye...
Sevgimiz simartir diye korkmamaliyiz sozlerimizden. Cebinde akrep bulacakmis gibi cekinen bir insan olmamali: comertce daldirmaliyiz yuregimize sozcuklerimizi.
Yarin kimseye kalmamis malumumuz.
Sevmekten korkmamaliyiz, olumlulari saymaktan kacinmamali... Cirkinin bollugunda yasanilan fani yasamlarda birbirimizle dost olma, paylasma ve kuvvetin bazen kucucuk seylerden alindigini... Kisacasi insanligimizi besleyen emekleri vermeyi UNUTMAMALIYIZ.
Her zaman sevgiyle,
Handan Baykan
