Aynur, Eylem, Eyke, Dediz'in yazdıklarını okudum ve kendi yaşadıklarımla karşılaştırdım. Sonuçmu neden hep biz verici olmak zorundayız. Erkekler sadece başarılı olmak zorunda(bunuda mecburiyetten ve bizim için yapıyorlarmış da olsalar) Hayat bumudur ya. Evlilik herşeyi paylaşmak değilmidir. Ev işleri, çocuk, yemek, şevkat ilgi, çalışma hayatı herşeyin altından kadınmı kalkmak zorunda. Sonra sen niye asabisin, böyle sinir erkekte bile yok, Noldu şimdi, sende yapma bırak kalsın vb. Yine sen haksızsız yine sen haksızsın. Allah bide onlara çok iyi konuşma kabiliyeti vermiş. Sorunların içinde hiç sorun yokmuş da hepsini sen çıkartıyorsun gibi konuşmaları yokmu DELİ ediyor beni. İlişkilerdeki heyecanı devam ettirmek için şu gerekli bu gerekli denip duruluyor. Ama ortada yine gerçekler yok. Aynı ev paylaşılıyor, kirletiliyor, yıkanıyor, ütüleniyor, yemek, bulaşık, ortalık, halı, koltuk kilim, vsvs. Hiçbir dergide kitapta aman dikkat gerçek yaşamda bunları paylaşılacak bunları önceden çözümleyin gibi örnekler yok.
İnsanın kaldıramayacağı kadar yükü verip sonrada, bi dolu bahane bulan yine erkekler değilmi sizce.
