NRY yazdı:
Tılsım yazdı:
Ben sadece anne ya da sadece babayla büyüyen çocuklara üzülüyorum(kimse alınmasın lütfen),2 yetişkinin birbirinin sonuna dek idare edebilmesini doğru bulmuşumdur her zaman,eğer kavga etmeye sebep aramaktysa taraflardan biri,her zaman çıkacaktır bir kavga nedeni..
Evliliğimi kurtarmanın peşine düşerim dibine kadar..
Gerçi ne insanlar var dünyada olgunlaşıp evlilik-çocuk yükünü taşıyamamış,bunun da idaresi zor olsa gerek
neyse bekar anne olup evladını büyüttükten sonra yalnız kalma veya boşlukta kalma riski de benı hep düşündürmüştür...
Yine de tek başına tüm yükü alıp,evlatlarını sorunsuz yetiştiren annelere tebrikler..
dediklerinde haklısın..
ama işte evlenince boşanmayı düşünmüyor kimsecikler..
çocuğunu annesiz ya da babsız büyütmeyi de düşünmüyor istemiyor normal olarak..
ayrılmak bazen bir kapris sonrası, bazen zayıflık, bazen öfke sonucu meydana gelebilir.
ama ben şuna inanıyorum, hele ki çocuğu olanlar için, bir kadın yolun sonuna gelmemişse, tüm yolları denememişse, yeterince fedakarlık yapmamışsa boşanmıyor.
sonunda kadar direniyor, dayanıyor ama artık yapacak birşey kalmadığını görünce bırakıyor savaşmayı.
o süreçteki hem kadının hem çocuğun mutsuzluğu tahmin edilebilir elbette.
sonrasında zaten hem çocuk hem anne bu baskıdan, stresten kurtulduğu için rahatlıyor, babayla da sağlıklı ilişki kuruluyorsa boşanmış olmanın ne kadar iyi geldiği görülebiliyor.
ama elbette ilk düşünülecek şey, elden geldiğince aileyi birarada tutmaya çalışmak.
ama olmuyorsa da olmuyor.
direnmek zarar verir hale geliyor..
Alıntı Yaparak Cevapla