Şundan 5 sene öncesine kadar hepsi hayattaydı
yaprak dökümü 2004yılında babaannemin ölümüyle başladı.Felçliydi ama ölebileceği aklımın ucundan bile geçmezdi,aniden kuş gibi uçtu,gitti

Dedem,babaannemin ardından 3 yıl yaşadı,taş gibiydi,hergün saatlerce yürüyen bir insandı 85 yaşında ayağı kayıp düştü,kafasını çarptı Toparlayamadı,o da kuş oldu uçtu...Oğluma hamileydim öldüğünde,bir ay sonra doğum yaptım...

Babaannemle dedemi çok severdim ama anneannemle dedemin yeri bende bambaşkadır,çünkü beni onlar büyüttü.Dedeciğimin koynunda büyüdüm,anaokuluna ilkokula o götürüp getirirdi.Annem babam çalıştığı için bir süre yatılı bile kalmışlığım vardır onlarda.Evlendiğimde bile evime torbalar dolusu erzaklar taşımış bir insandı dedeciğim
Geçen kış ocak ayında kaybettik dedeciğimi,o da sapasağlamdı,asker emeklisiydi,eskiye dair öyle güzel anıları vardı ki,masal gibi dinlerdim onu...Daha bir sene olmadı öleli,hala alışamadım yokluğuna

Çok şükür anneanneciğim yaşıyor,hatta ben anneannemin annesini bile gördüm,ben 7 yaşındayken ölmüştü büyükanneannem...Allah anneanneciğime uzun ömürler versin,dedemin acısı çok taze,hala kendini toparlayamadı ama yine de şen şakrar hayat dolu bir insandır kendisi...Ona birşey olabileceğini düşünmek bile istemiyorum