Benimkinin adı inciydi...

Burnundaki inci gibi boncuk burun şeklinden koymuştum adını.

Bez bebekti, uzun bacakları, iskoç eteği, kısacık zenci gibi kahverengi saçları ve sarı bluzu vardı.

O kırmızı iskoç ekose etekten bende isterim diye tutturmuştum sanırım 6 yaşındaydım.

Diş hekimine gittiğimiz bir günün anısıdır.

11 yıl en yakın dostumdu.Benle dünyayı gezdi.
Deplasman, maç, soyunma odası, yedek kulübesi

Az kahrımı çekmedi, az ıslanmadı göz yaşımla...

Ondan hiç vaz geçmedim, ama annem maalesef onu evde unuttuğum bir gün 17-18 filandım sanırım, kuzinlerden birine hediye etmiş :-x Ne ağlamıştım, aman allahım

Daha sonra da tofy adında kocaman bir köpeğim oldu, onunla da aynı şekilde kopmaz bağlarla bağlandık, şimdi kızlarımı koruyor

Uzun lafın kısası sizin de oyuncak dostlarınız varmıydı, şimdi çocuklarınızında varmı? yada bu oyuncak bağımlılığını nasıl yorumluyorsunuz

Bana hep duygusal eksiklik gibi gelirdi, daha canlı paylaşımlar olmalı, nedet bez bebekten medet umdumki diye düşündüğün zamanlarım olmuştu.

Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz