Aranızda bebekle birlikte işini bırakan var mı?Ben 10 yıldır çalışıyorum,işi bırakmayı düşünüyorum.
Ama bir yandan da korkuyorum sonradan delirir miyim diye....
Aranızda bebekle birlikte işini bırakan var mı?Ben 10 yıldır çalışıyorum,işi bırakmayı düşünüyorum.
Ama bir yandan da korkuyorum sonradan delirir miyim diye....
Ben kızım biraz büyüyene kadar ara verdim,hiç pişman değilim
VarAMANDA yazdı:
Aranızda bebekle birlikte işini bırakan var mı?Ben 10 yıldır çalışıyorum,işi bırakmayı düşünüyorum.
Ama bir yandan da korkuyorum sonradan delirir miyim diye....
Sonradan birazcık deliriliyor orası muhakkak, ama çocuğunun herşeyini birebir yaşıyorsun, senin sıcaklığınla büyüyor.
Fakat kreş yaşına (3-4) gelir gelmez tekrar işe dönmek lazım yoksa bir daha dönmesi zor.
bebeğim olunca 9 ay ara verdim yeterli bir zamandı.çalışmadan yapamayacağımı düşünyorum kendini iyi tartmalısın birkaç yıl içinde bize muhtaçlıkları giderek azalmaya başlıyor ya sonra ....iyi ölçüp biçmek lazım ....hayırlısı olsun...
6 yıllık çalışma hayatımı bebeğim olunca bıraktım, daha doğrusu bir yıl çalışmadım.Benim şansım öğretmen olmak.Bıraktığım yerden devam etme şansım vardı.Olmasaydı ne yapardım bilmiyorum açıkçası.Bu zaman içinde işi bıraktığıma hiç pişman olmadım.Hayatımın en önemli varlığını doğrudan ben yetiştirme şansına sahip oldum.En güzel anlarına tanık oldum.Bana en muhtaç olduğu dönemde yanındaydım.Sorunsuz bi çocuk olarak büyüdü.Ama tabii ki evde durmak beni çok yordu.O kadar hareketli yaşamdan eve tıkılmak hele gecenizin ve gündüzünüzün hep aynı yerde geçmesi bunalttı bazı zamanlar.Ama her fırsatta bir yerlere gidip, birilerini eve çağırarak, evde yapabileceğim uğraşılar bularak dengelemeye çalıştım.
Mrb. Bebeğim olduktan sonra işime devam ettim. Annem evladına yani bana destek oldu kızım ben bakarım gözün arkada kalmasın dedi. O zamanlar annelik ağır bastı. Fakat annem İşimi bırakmam konusunda karşımda oldu. Kendisi ev hanımı ve istemedi işimi bırakmamı zaten çalışmamda gerekiyordu o zamanlar. Fakat ben O günlerimi unutamam. Şu an 4.5 yaşında ve ben geçen zamanların muhasebesini halen yapıyorum. 2 sene bunalım takıldım ve yardım aldım bunu aşabilmek için. Hep kızımın bana en çok ihtiyacı olduğu zaman ben yoktum dedim. Hala diyorum. Tercih senin.
Ekonomik durumun müsaitse ara ver!
Daha sonra dönmek sitersen yine dönersin.
Pişman olmazsın!
ben iki cocuktan sonra da calismaya devam ettim. her ikisinde de 6 ay evde kaldım- sonra devam ettim. ben evde oturamayanlardanım. calistigim zaman daha huzurlu- evde cocuklarıma karsı daha pozitifim ve daha vericiyim.
hiç pişmanlık duymadım.
Ben oğlum doğduğunda 3 yıl ara verdim çalışma hayatıma...
Pişman değilim...
Ama artık kreş zamanı geldiği için 3 yaşında kreşe başladı...
Şimdi hepimiz mutluyuz...
Hayırlısı olsun,Hepimiz biliriz ki Annelikte fedakarlık başta gelir. İlk kızım 11 aylıkken işe başladım. Küçük yavrumda işyeri kendime ait olduğu için 20 günlükken başladım. Fedakarlık yaptım işimde uygundu günde 2-3 sefer emzirmeye gittim. Ama gerçekten küçük çocuk varken çalışma çok zor. İşten çıkmak değilde bence en uygunu ara vermek...