saat 14:00'da işyerime bir telefon geldi, eylülün kreşinin müdürü, "iyi günler vildan hanım eylül ağlayarak uyanmış ve kulağının ağrıdığını söylemiş alsanız iyi olacak" dedi. ömrümde canımın bu kadar daha acıdığı bir zaman hatırlamıyorum, yüreğim öyle bir yandı ki, başımdan aşağı kaynar su dökülse bu kadar acı çekmezdim. allahım beterinden esirgesin tabii ki ama o an kızımın ağladığını ve yanında benim olmadığımı daha yeni başladığı kreşte derdini ne şekilde anlattığını düşündükçe başıma ağrılar saplandı. hemen gidip kızımı aldık ve doktora götürdük soğuk algınlığından dolayı kulakta iltihap olmuş ve daha pazartesi günü doktordaydık 2 hafta içinde doktoru gördüğüm kadar eşimi göremedim. canım kızım bu 2 hafta içinde; kreşe başladı, bronşit başlangıcı oldu, çıkışta enfeksiyon kaptı ishal oldu(6 aydır kabız olduğu için sevindim bile derken ishali 2 gün sürdü ve aynen kabızlığa devam) kabızlıkla mücadelemize başlamışken şimdi de orta kulak iltihabı oldu. sizce bir çocuk için bu kadarı fazla değilmi ve bu yıl başından itibaren hiç hastalanmamıştı, reçetelerine bakıyorumda en son ilaç aldığımız tarih 03.09.2005'ken(arada kabızlığı için aldığımız laksatif şurubu saymıyorum) tanışabileceği mikropların tümü 1 yılın acısını fena çıkarttılar bizden. çok üzgünüz
"hastalanmadan büyümez çocuk onlar" diyen çok ama benim içim hiç rahat değil helede çalıştığım için çok pişmanlık duyuyorum. saat 15:30 da işe dönmüştüm bile bi de patronun asık suratını çektim, ama çalışmak zorundayım maalesef.
Alıntı Yaparak Cevapla
