Eskiden, aman dağlara taşlara, lafı bile edilmezdi ama artık bizim de bekâr annelerimiz var. Boşanmış ya da eşini kaybetmiş kadınlardan değil, işin en başında tek başına çocuk büyütmeyi göze almış cengâverlerden bahsediyorum. Her iki durumda da sonuç değişmiyor elbette, o çocuk yalnız büyütülüyor ama yola bilerek çıkmakla, yolda planların değişmesi arasında biraz fark var.
Sayıları kelaynaklar kadar, cesaret edenler de genellikle göz önündeki isimler olduğundan, bekâr annelik çok konuşturan konuların başında geliyor. Evli olmayan bir kadın hamile kaldığını açıkladığında, meselenin deşilmedik, kadının kanatılmadık yeri kalmıyor. En hafifinden çocuğu yalnız büyütme cesareti gösterişi hayretlerle karşılanıyor.
İyi ama her çocuklu kadın aslında bekâr bir anne değil mi? Türkiye’de milyonlarca kadın çocuğunu yalnız büyütmüyor mu?
Kaç baba hamilelik sırasında “gerçekten” karısının yanında oluyor? Karısının yediğine içtiğine dikkat eden, evdeki yükünü hafifleten, tüm doktor kontrollerine eşlik eden, bebek alışverişi için para bırakmak yerine karısıyla mağaza mağaza dolaşan, seçim sırasında fikir beyan eden, yoldaki çocuğu için kafa yoran, karısıyla birlikte hamilelik ve bebek bakımı üzerine bilgilenen, kitap okuyan kaç erkek var?
“Babalık sonradan öğrenilen bir şey” diye savunuyorlar ya kendilerini, durum çocuk doğduktan sonra da değişmiyor. Bebek ağladığında gece uykusundan kalkan sadece kadın oluyor, bebeğin alması gereken ilaçları, alerjilerini, hangi aşıları olduğunu, hangilerini olması gerektiğini, neden birden ağlamaya başladığını, altının nasıl değiştirileceğini, dolaşmaya çıkarken yanına ne alması gerektiğini anne biliyor.
Şimdi bunu okuyunca sinirleri ayaklanan babalar vardır. O zaman size küçük bir test. Bir çırpıda çocuğunuzun ayakkabı numarasını, kilosunu ve boyunu söyleyebilir misiniz? Eminim doğum gününü bilmeyenlerin sayısı bile az değildir.
Bekâr annelik ömür boyu süren bir şey, yanınızda kocanız olsun olmasın. Siz hep ona çocuğun müsamere gününü, saatini, veli toplantısını, kursa kaçta götürülüp oradan kaçta alınacağını hatırlatmak zorunda kalacaksınız. Öğretmenlerinin çoğunun adını hiç öğrenemeyecek. Arkadaşlarıyla ve onların aileleriyle tanışmayacak. Hassas veya biraz sıkıntılı konuları açıklamak, konuşmak, çocuğun merakını gidermek hep size kalacak.
Tekrar söylüyorum, annelik aslında yalnız yapılan bir şey. O yüzden bekâr annelere çok da şaşırmamak lazım.
BANU TUNA-HÜRRİYET
---------------------------------------
Çok da birşey eklemek gereksiz belki ama 2.çocuğu yapmak istememin de sebebidir bu yazanlar.İstememem diyorum çünkü onun bile kararı bana ait.
Eşim harikadır gerçekten ama çocuk konusunda herşey bana bakıyor.Her kararı ,her koşturmacası bana ait.
Terbiyesinden,hangi okula gideceği,hangi dr.'a gösterileceğinden,ne konularda teşvik edileceğine kadar.
Hele ki son zamanlarda o kadar az beraber vakit geçiriyorlar ki.
Eskiden babası geç geldiğinde soran kızım artık kanıksadığı için sormuyor bile babası evde olmadığında.
Velhasıl zor zanaat annelik,hele ki desteksiz olursa.
Alıntı Yaparak Cevapla
