Ani kararlar verirmiydim böyle …bilmiyordum….
Pat dedi…kafamın üstünde şimşekler çaktı….izine gitmeliyim dedim kendikendime…
Ve kalktım geldim….
Gelişim ani oldu….
Kimseciklerin haberi yoktu…..ne eşimin…ne annemin..ne babamın.ne de oğlumun……
Her zamanki gibi…otobüste istanbula gelirken…kafamı cama dayadım….gözlerimi kapattım…uykum olmasına rağmen uyuyamadım….
Gözlerimi kapattığım anda….aklıma….
Bu gidişin bir de dönüşü var diyordum kendimce…..sevinemiyordım buraya geleceğime..çünkü geri dönüşümdeki üzüntüm…istanbula gitmiş olmamı gölgede bırakıyordu…..
Ve birtaraftan haber vermelimiydim geleceğimi acaba evdekilere diye düşünüyordum….
İstanbula geldim…Kapıdan içeri girmeden önce ..hemen telefonla annemi aradım…
---Annemle dün konuşmuştum…annemde şaşırdı..hayırdır oğlum ne oldu dedi?
---Yok anne bir şey?
---sadece rüya görmüştüm..meraklandım..ondan aradım….
---Ne rüyası dedi annem?
--- Anne rüyamda dedim ben..güyaa izine geliyor muşum dedim…ve izine geldiğimden sizin haberiniz yokmuş dedim?Haberiniz olmadan geldiğim için önce seni telefonla arayıp rüyamda izne geldiğimi seninde bana sevdiğim yemekleri yaptığını felan görmüşüm dedim….
---ve ekledim…anne kontürüm bitiyor….sen çayı demle…ben beş dakika sonra oradayım…..
---annem Özgür Özgür dedi…
--ben kontürüm bitiyor dedim…pat telefonu kapattım….
---içeri girdim….Annem heyecanlandı….elimdeki çantayı yere koymamla …annemin bana sarılması bir oldu…
Göz yaşları ..yanaklarından süzülüp…omuzlarımda sonlanan yolculuğuna çoktan başlamıştı…
Hani hiç ağlamayacaktın…ve hiç ağlamamıştın anne…hani rahatım iyiydi ya benim…senin de için rahattı..
Oysa bal gibi biliyordum anne….
Yastığa başını koyduğunda…..beni aklından geçirmeden asla uyumadığını…
Ve acaba ile başlayan soruları kendikendine sormadan uyumadığını…..acaba oğlum şimdi napıyor..yoksa gecenin bu vaktinde görevde mi ile başlayan binlerce soruyu sormadan uyumadığını…..
Gördün ya anne ben iyiyim ben ağlıyor muyum ki….derken…
Karşımda babam onunda gözleri dolmuş….
Sonra…
Eşimin çalıştığı bankaya gittim…pat diye..karşısına çıktım…
O anki tepkisi hani çizgi filmlerde olur ya…sandelye üzerinde oturan kişi şok olunca..şaşırınca…bir kağıt gibi incelip yere iner ya..aynı o durumdaydı..onunda ilk tepkisi niye haber vermedin der gibiydi….
Ve oğlum….
Yuvaya onu almaya gittiğimde…
Beni görmesiyle sarılması bir oldu….
Öğretmenleri de yanında….
Öğretmeni oğluma soruyor…özgür nerde..?
oğlum: özgür askerde diyor…
Öğretmeni:askerde napıyor diyor…
Oğlumyuncak oynuyor diyor….
Oğlum o kadar çok değişmişki..acayip bir şekilde konuşmaya başlamış…kime çekmiş bilmemki))))
Ağzından bir sürü cümleler dökülüyor…..şimdi…..
Burada bekle geliyorum….
Çok özür dilerim…
Alabilirmiyim…
Teşekkür ederim…
Sen de gel….
Paralarını gösteriyor..bak para…
Atatürkün resmini gösteriyor..bak Atam….Ve yemeğe oturduğumuzda kaşığı eline alıp kendisi yemiyor yemeği…kaşığı eline alıp…elindeki kaşıkla bana yemek yediryor…
Ve en acısı ne biliyormusunuz
ne kadarda mutlu olmuşlardır.inşallah bu hasret ve ayrılık en kısa zamanda biter.ve oğlunun Penerbaççee li oluşunada çooooook sevindim 
))
