Pencere

Ayy yine kış geldi. Bir türlü rahat hareket edemediğimiz yün ceketlerin, süt rengi bacaklarımızı karartan kalın çorapların, kıçımızı daha da büyük gösteren fitilli pantolanların, zaten ince telli olan saçlarımı camız yalamışcasına yapıştıran ve de kaşındıran berelerin, ...

Bu aralar sevdiğimden ayrılmış gibiyim nedense. Özlüyorum, oralarda olmak istiyorum ve bunları duyumsarken gülümsüyorum kendime. 3 günlük gezi sonunda sanki ruhumun bir yarısı oranın sarı gölgesinde yitirmişim gibi geliyor. Yeni baştan, kurak cografyasının içine gizlice yerleşmişcesine vakurla oturan, bu güneydoğu şehrinde olmak istiyorum. Sanki giderken "söz hemen döneceğim" dediğim halde haftalar geçmiş ve ben sözümde durmamışım gibi hisseder oldum. Her sabah kalktığımda yapmam gereken eksik bir şeylerin yorgunluğu ile terkediyorum sıcak yatağımı.

Diyarbakır'da uçaktan indiğimiz de hemen varmak istiyorum Mardin'e. Sanki o beni bekliyor ve ben gecikmişim hissiyle kıvranıyorum. Sevgilisi ile ilk randevusuna gecikmiş ...